Test stukania

Test prędkości REST-HECOOR został zainspirowany klasycznym testem stukania palcami z baterii oceny NEPSY (Korkman i in., 1998). Zdający musi klikać przez 10 sekund i tak szybko, jak to możliwe, myszą lub palcem, jeśli używa urządzenia z ekranem dotykowym, w określonym obszarze na ekranie. Dane gromadzone są jako liczba kliknięć w wyznaczonym czasie, liczba kliknięć wewnątrz zdefiniowanego obszaru oraz liczba kliknięć poza nim.

Test czujności psychomotorycznej

Test rozdzielczości REST-SPER został zainspirowany klasycznymi paradygmatami Go/No Go Task (Gordon & Caramazza, 1982), Continuous Performance Test (Conners, 1989; Epstein i in., 2001) oraz Psychomotor Vigilance Task (Dinges &amp. Powell, 1985). Zdający jest zobowiązany do szybkiego naciskania kół pojawiających się na ekranie i ignorowania sześciokątów, jeśli one również się pojawią. W zadaniu osadzonych jest 16 elementów składających się tylko z kręgów i 8 elementów składających się z kręgów i sześciokątów. Dla każdego elementu zbierane są dane dotyczące czasu odpowiedzi, dokładności odpowiedzi i odległości kursora od środka celu.

Test zgodności liczby i rozmiaru

Test przetwarzania REST-INH został zainspirowany klasycznym testem Stroopa (Stroop, 1935). Zdający są zobowiązani do naciśnięcia większego z dwóch kół, niezależnie od liczby wpisanej w każde kółko, ignorując tekst, który mógłby pojawić się w górnej środkowej części ekranu. Następnie są zobowiązani do naciśnięcia wyższego numeru, niezależnie od wielkości okręgu, w który jest wpisany numer.

Test szacowania czasu

Test szacowania EST-II oparty jest na teście wzorca czasu trwania, ang. Duration Pattern Test (DPT) (Frota & Pereira, 2003). Zdający proszony jest o przerwanie trwającego bodźca słuchowego, aby odtworzyć dokładny czas trwania bodźca przedstawionego wcześniej. W pierwszej części zadania bodźcu towarzyszy animowany rysunek. W drugiej części zadania rysunek pozostaje nieruchomy.

Test koordynacji oko-ręka Stała trajektoria i przewidywalny kierunek

Test synchronizacji UPDA-SHIF jest oparty na Vienna Test System (VST) (Whiteside, 2002). W tym zadaniu zdający musi uważnie i dokładnie śledzić piłkę poruszającą się po torze. Odległość w pikselach między środkiem piłki a kursorem przesuniętym przez użytkownika jest brana pod uwagę przy obliczaniu wyniku dokładności.

Test labiryntu

Test programowania VIPER-PLAN przyjął jako punkt odniesienia klasyczny Porteus Maze Test (Porteus, 1950) i Route finding (NEPSY) (Korkman et al., 1998). Zdający ma do czynienia z kilkoma labiryntami ze ślepymi zaułkami i jest zobowiązany do pomyślnego przejścia przez nie od początku do końca, w najmniejszej możliwej liczbie kroków i tak szybko, jak to możliwe.

Test Stroopa

Test równoważności INH-REST został oparty na klasycznym teście Stroopa (Stroop, 1935). Zdający jest proszony o naciśnięcie spacji (akcja "go") tylko wtedy, gdy nazwy kolorów na ekranie są wydrukowane w pasującym kolorze i o powstrzymanie się od naciśnięcia ("no-go"), jeśli kolor liter nie pasuje do wydrukowanego nazwa koloru.

Test koordynacji oko-ręka Wielokierunkowy i nieprzewidywalny kierunek

Test koordynacji HECOOR został zainspirowany klasycznym Trail Making Test (Reitan, 1955) oraz Vienna Test System (Whiteside, 2002). Zdający jest zobowiązany do śledzenia za pomocą myszy (lub cyfrowego joysticka na ekranie w przypadku korzystania z urządzenia mobilnego) piłki poruszającej się po nieokreślonej trasie.

Wizualny test rozpiętości pamięci roboczej

Test koncentracji VISMEM-PLAN przyjął jako odniesienie test Corsi block-tapping (Corsi, 1972; Kessels i in., 2000; Wechsler, 1945). W pierwszej części zadania, kilka kółek, w ustalonym układzie kół, zapala się. Zdający musi zapamiętać, które okręgi w tablicy się zaświeciły, a następnie spróbować odtworzyć sekwencję we właściwej kolejności. W drugiej części zadania dodawane jest 4-sekundowe opóźnienie między pierwszym ekranem a ekranem odtwarzania, aby wydłużyć czas, w którym użytkownik musi zachować informacje.

Multimodalny test pamięci leksykalnej

Test identyfikacji COM-NAM jest oparty na Boston Naming Test (Kaplan et al., 1983) oraz na teście słownictwa z WAIS-III (Wechsler, 1997). Dla każdego pokazanego przedmiotu osoba badana musi wybrać jedną z trzech możliwości: 1) przedmiot jest prezentowany w zadaniu po raz pierwszy lub 2) kiedy ostatnio się pojawił, przedmiot został wypowiedziany lub 3) kiedy ostatnio się pojawił, przedmiot został przedstawiony jako obraz.

Test pamięci leksykalnej

Test dochodzenia REST-COM przyjął jako odniesienie klasyczny Boston Naming Test (Kaplan et al., 1983), test słownictwa z WAIS-III (Wechsler, 1997), test zmiennych uwagi (Greenberg et al., 1996 ) oraz Rey Auditory Verbal Learning Test (Schmidt, 1994). Pokazano serię obiektów. W nowej serii obiektów osoba badana musi rozpoznać tylko te obiekty, które były wcześniej wyświetlane. Ta nowa seria może być prezentowana jako obrazy lub słowa mówione.

Test szacowania prędkości

Test szacowania EST-I został zainspirowany testem oceny poznawczej Bibera (Goldstein i in., 1996). W pierwszej części zdający musi określić, która z dwóch piłek porusza się szybciej. W drugiej części dodawana jest kolejna piłka. W trzeciej części dodawana jest czwarta piłka i należy wskazać, która piłka porusza się dwa razy szybciej niż wyznaczona piłka (czerwona). W czwartej części, obserwując cztery piłki poruszające się po czterech odrębnych trasach, zdający musi jak najszybciej określić, która piłka dotrze do danego punktu jako pierwsza.

Test podzielonej uwagi

Test równoczesności DIAT-SHIF wywodzi się z klasycznego testu Stroopa (Stroop, 1935), Vienna Test System (Whiteside, 2002) oraz Test of Variables of Attention (Greenberg i in., 1996). Zdający jest zobowiązany do dokładnego śledzenia piłki poruszającej się i obracającej się we wszystkich kierunkach na ekranie, wykonując jednocześnie wariant testu Stroopa.