Relacje między mózgiem i umysłem

Konceptualizacje i teorie umysłu różnią się w zależności od czasu chronologicznego, religijności i kultury, a także dawnych i współczesnych filozofii. We wczesnych teoriach umysłu (Platon i Arystoteles, a później średniowieczni filozofowie) uważano, że umysł jest związany z duszą, a ta była uznawana za nieśmiertelną i boską. Większość teorii, w tym nowoczesnych poglądów, charakteryzuje umysł, myśli i świadomość w kontekście doświadczeń i środowiska. Umysł jest często uważany za największą własność prywatną. Pamięć, uwaga, logika, wgląd, rozwiązywanie problemów, umiejętność komunikowania się i, w zależności od teorii, emocje, depresja i nieświadome procesy są jednymi z głównych cech umysłu.

Relacja między umysłem i mózgiem jest widoczna we wszystkich dyskusjach o umyśle, a ostatnio w dyskursie psychiatrycznym i neuronaukowym. Kognitywistyka i neuronauka są obecnie zaangażowane w zrozumienie sposobu procesów mózgowych, zachowań i poznania interakcji. Neuronauka poznawcza jest aktywnie zaangażowana w śledztwo dotyczące zachowań człowieka, jego aktywności i myślenia oraz tego, jak jego organizm używa mózgu do osiągnięcia celów i wypełnienia potrzeb w kontekście zmian środowiskowych. To badanie pokazuje skomplikowane powiązania pomiędzy poznaniem, które jest uważane za oparte umysłowo, a środowiskiem oraz między poznaniem a działaniem, które jest uważane za podstawę fizyczną^[1]. Najnowsze badanie fMRI ^[2] pokazuje, że konkretne aspekty podstawowego poznania ruchowego i czuciowego, jak również procesy wyższego poziomu rozpoznania twarzy i słów, a także myśl, wszystkie one uznane są za oparte umysłowo i są wspierane przez regiony mózgu, które są wysoce wyspecjalizowane i wyjątkowe dla tych procesów, co sugeruje, że interakcja umysłu mózgu i następuje poprzez wysoko wyspecjalizowane unikalne mechanizmy mózgowe. Pamięć epizodyczna, na przykład, czyli zdolność do zapamiętania, co się ze mną stało i kiedy, uważana jest za wyjątkowo ludzką i jest ważną zdolnością ludzkiego umysłu. Została ona dobrze zbadana ^[3] z wykorzystaniem neuroobrazowowania i badania poszczególnych regionów mózgu, płat czołowy pamięci epizodycznej (odmienne od tych związanych z pamięcią semantyczną) zidentyfikowano, jako dalsze połączenie mózgu do umysłu.

Relacja między mózgiem a umysłem jest szczególnie ważna w przypadku dziedziny psychiatrii, która od dawna wdrożyła leczenie do dychotomicznego podziału na umysł i mózg. Gabbard 2005, twierdzi, że mózg i umysł nie są odrębnymi podmiotami, ale że "umysł jest aktywnością mózgu". Gabbard, 2005,^[4]ubolewa nad faktem, iż psychiatria szeroko powiązała geny, leki i czynniki biomedyczne z jednostką mózgu, a środowisko, psychoterapię i czynniki psychospołeczne z jednostką umysłu, przekonuje o jedności umysłu i mózgu, podkreślając nierozerwalny charakter interakcji między genami a środowiskiem, a także, między czynnikami psychospołecznymi i strukturą mózgu. Polaryzacja mózgu i umysłu we współczesnej psychiatrii i późniejsze zdania, że ​​lek jest wskazany dla biologicznych lub mózgowych zaburzeń, natomiast psychoterapia jest odpowiednia dla psychologicznych lub umysłowych zaburzeń jest, jego zdaniem, błędna i opóźnia realizację kompleksowych zabiegów, które są bio-psychospołeczne.

W tym kontekście psychiatrycznych badań mózgu, istnieje neuroobrazowy dowód, że umysłowo związane niewidzialne zmienne odgrywają rolę w neurofizjologicznej podstawie zachowań u ludzi ^[5]. Powyższy wniosek został wyciągnięty na podstawie wyników badań neuroobrazowych efektów psychoterapii u pacjentów z zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi, zaburzeniami napadowymi lub jednobiegunowymi zaburzeniami depresyjnymi, które pokazują, że funkcje i procesy zaangażowane w prychoterapię, wpływają na aktywność i plastyczność mózgu. Wyniki badań nad efektem placebo również dochodzą do tego samego wniosku, że procesy mentalne umysłu powodują aktywność mózgu^[5]. Badania te pokazują, że sama wiara i oczekiwania stworzone zażyciem leku placebo, modulowały aktywność fizjologiczną i chemiczną mózgu.

Referencje

^[1] Makeig S, Gramann K, Jung T, Sejnowski T J, Poizner H, Linking brain, mind and behavior. International Journal of Psychophysiology, Volume 73, Issue 2, August 2009, Pages 95-100; Neural Processes in Clinical Psychophysiology

^[2] Kanwisher N. Functional specificity in the human brain: A window into the functional architecture of the mind. PNAS, June 22, 2010 (vol. 107, no. 25, 11163-1117)

^[3] Tulving E. Episodic memory: From mind to brain. Annu. Rev. Psychol. 2002. 53:1-25

^[4] Gabbard G.O. Mind, brain, and personality disorders, American Journal of Psychiatry 2005; 162:648-655)

^[5] Beauregard M. Effect of mind on brain activity: Evidence from neuroimaging studies of psychotherapy and placebo effect. Nord J Psychiatry 2009; 63:5-16.