CogniFit - Trening poznawczy poprawia jakość snu i funkcje poznawcze u starszych osób dorosłych z bezsennością

Oryginalna nazwa:Cognitive Training Improves Sleep Quality and Cognitive Function among Older Adults with Insomnia.

Autorzy: Iris Haimov1, Evelyn Shatil1,2.

• 1. Department of Psychology and the Center for Psychobiological Research, Yezreel Academic College, Emek Yezreel, Israel.
• 2. CogniFit Inc., New York, New York, United States of America.

Dziennik: PloS ONE (2013), vol. 8 (4): 1-17.

Odniesienia do tego artykułu (styl APA):

• Haimov, I., Shatil, E. (2013). Cognitive Training Improves Sleep Quality and Cognitive Function among Older Adults with Insomnia. PLoS ONE, 8 (4), 1-17.

Podsumowanie badania

Spersonalizowany trening poznawczy CogniFit jest w stanie poprawić jakość snu i funkcje poznawcze u starszych osób dorosłych z bezsennością przez 20-30 minut dziennie, trzy kolejne dni w tygodniu przez 8 tygodni. Czas snu: 38.42±40.58 do 24.76±32.32 minut (p=. 001); skuteczność snu: 73.54±12.56 do 80.28±13.78% (p=. 001); całkowity czas snu: 296.37±78.07 do 310.44±72.96 minut; czas przebudzenia: 72.06±40.89 do 58.89±45 Pamięć: F=15.65±1.35 (p=. 001); pamięć wzrokowa: F=14.03±1.35 (p=. 001); pamięć robocza: F=13.92±1.35) (p=. 001)

Podsumowanie badania

Biorąc pod uwagę dużą częstość występowania bezsenności u osób starszych, celem tego badania było poznanie efektów skomputeryzowanego treningu poznawczego na jakość snu i stan poznawczy w tej populacji.

Łącznie 51 starszych osób starszych w wieku od 65 do 85 lat zostało losowo podzielonych do grupy eksperymentalnej (która przeprowadziła trening poznawczy) i grupy kontrolnej (która tego nie zrobiła). Grupa eksperymentalna przeprowadziła spersonalizowany trening poznawczy CogniFit przez 8 tygodni w swoich domach, korzystając z własnego komputera. Z drugiej strony grupa kontrolna przeprowadziła skomputeryzowany program działań, które nie sugerowały wysokiego poziomu funkcjonowania poznawczego przez 8 tygodni. Stan poznawczy tych uczestników mierzono za pomocą CogniFit przed i po treningu. Ponadto sen był również monitorowany przez tydzień przed i po. Uwzględniono różne wyniki:

• jakość snu: czas, jaki zajęło osobie zasypianie i procent czasu, w którym spał (wydajność snu).
• Stan poznawczy: zbadano możliwość uniknięcia rozpraszania uwagi, pamięć roboczą, pamięć wzrokową, pamięć ogólną i wyznania.

Analizy statystyczne wykazały kilka interesujących danych:

• lepsza analiza wzrokowa jest związana z najwcześniejszym początkiem snu.
• Lepsze nazywanie jest związane z mniejszą liczbą przebudzeń po zainicjowaniu snu.
• Zwiększona zdolność unikania zakłóceń była związana z dłuższym czasem snu.
• Grupa kontrola wykazała, że gorsza pamięć robocza jest powiązana ze wzrostem czasu potrzebnym na zasypianie

Wyniki wskazują, że nowa nauka ma zasadnicze znaczenie przy inicjowaniu i utrzymywaniu snu u osób starszych z bezsennością. Spersonalizowany trening poznawczy CogniFit może pomóc w stworzeniu tego rodzaju nauki, która jest potrzebna do poprawy stanu snu i funkcji poznawczych.

Kontekst

Między 20 a 50% starszych osób cierpi na bezsenność, częściej występuje ona u kobiet niż u mężczyzn. Zaburzenie to związane jest ze zmianami w architekturze snu (krótszy sen wolnofalowy, mniej czasu snu REM, mniejsza amplituda fali delta, zmniejszona aktywność, gęstość snu REM i wrzeciona snu). Powoduje to fragmentaryczny sen i większą trudność w zasypianiu. Przyczyny tego typu bezsenności mogą być różne. Jednak najczęściej stosowanym leczeniem tego zaburzenia jest farmakologia.

Z wiekiem, oprócz problemów ze snem, zazwyczaj pojawia się pewien stopień pogorszenia funkcji poznawczych, który może wpływać na prędkość przetwarzania, percepcję, funkcjonowanie wykonawcze, koncentrację, uwagę, hamowanie i pamięć. Osoby starsze z bezsennością mają zazwyczaj gorsze wzorce niż osoby bez problemów ze snem, takie jak epizodyczne problemy z pamięcią, rozpraszanie uwagi itp. Na szczęście wykazano, że osoby cierpiące na bezsenność mogą korzystać z niektórych działań, takich jak:

• treningu poznawczego mającego na celu rehabilitację zdolności poznawczych.
• Nabycia nowego uczenia się wizualnego i werbalnego.

Z drugiej strony dowody z ostatnich lat wykazały, że do konsolidacji pamięci konieczny jest sen. Wynika to z faktu, że sen sprzyja plastyczności synaptycznej, promuje uczenie się proceduralne, ułatwia konsolidację pamięci deklaratywnej i odgrywa kluczową rolę w pozyskiwaniu nowych wspomnień. W odwrotnym sensie zaobserwowano, że nabycie nowej nauki ma pozytywny wpływ na architekturę snu. Po nauczeniu się wzrasta współczynnik snu REM, gwałtowne ruchy gałek ocznych zwiększają się w tej fazie, zwiększa się również powolna aktywność fali, wydłuża się czas trwania fazy 2 snu, a także liczba i gęstość jego wrzecion.

W związku z tym uzasadnione jest przypuszczenie, że nowa nauka pochodząca z odpowiedniego treningu poznawczego może pomóc:

• Zmienić architekturę snu.
• Poprawić jakość snu.
• Poprawa stanu poznawczego.

Metodologia

Projekt badania

Przeprowadzono 11-tygodniowe losowe, kontrolowane badanie kliniczne z udziałem niezależnych osób starszych z bezsennością, w dwóch grupach: interwencja CogniFit (grupa eksperymentalna) i interwencja niespecyficzna (grupa kontrolna).

Pomiar poznawczy uczestników przeprowadzono przed rozpoczęciem treningu, a drugi pod koniec treningu. W tym celu użyto baterii oceny CogniFit. Asystent badawczy przyszedł do domu uczestników, aby zarejestrować się na platformie CogniFit. Zebrani wzywali uczestników co dwa tygodnie, aby zachęcić do przestrzegania leczenia.

Uczestnicy

Z uczestnikami kontaktowano się poprzez reklamy i przemówienia w ośrodkach seniorskich. Wszyscy byli starszyzną narzekającą na problemy z inicjowaniem lub utrzymywaniem snu co najmniej trzy noce w tygodniu. Mieli również słabą jakość snu co najmniej sześć miesięcy temu. Pacjenci zostali wykluczeni, jeśli mieli wynik <26 w MMSE (ang. Mini–Mental State Examination), wynik> 40 w ZSDS (Zung Self-rating Depression Scale) i wynik> 60 w kwestionariuszu małego lęku. Wykluczeni z badania byli również pacjenci ze znacznymi problemami ze wzrokiem lub słuchem, odpowiednimi chorobami medycznymi lub neurologicznymi, z alkoholizmem lub innymi problemami z substancjami, zaburzeniami psychicznymi, bezdechem sennym, sporadycznym zespołem ruchu nóg i tymi, którzy stosowali leki wpływające na ośrodkowy układ nerwowy (z wyjątkiem tych używanych do spania).

Interwencja grupy kontrolnej

Grupa kontrolna otrzymała 8-tygodniowy program treningowy, który w przeciwieństwie do CogniFit nie trenował żadnych szczególnych zdolności poznawczych, nie pasował do wyników uczestników i nie przekazywał żadnych informacji zwrotnych. Musiała wykonać tylko kilka prostych, skomputeryzowanych zadań związanych z czytaniem i malowaniem.

Mierzone zmienne:

CogniFit wykorzystano do oceny 17 umiejętności poznawczych. Dodatkowo, za pomocą urządzenia umieszczonego na nadgarstku uczestników, mierzono również inne zmienne:

• całkowity czas snu : od czasu, gdy poszli spać do pobudki.
• Opóźnienie uśpienia: czas, jaki upłynął, zanim zasnęli.
• Wydajność snu : procent czasu snu w stosunku do czasu spędzonego w łóżku.
• Czas budzenia od początku snu: czas budzenia po początkowym zaśnięciu.
• Liczba przebudzeń: czas pobudek od momentu zaśnięcia.

Analiza:

SPSS 19 wykorzystano do przeprowadzenia analizy statystycznej. Aby ocenić różnice w pięciu zmiennych snu i różnych zdolnościach poznawczych między dwiema grupami, do powtarzanych pomiarów zastosowano modele z efektem mieszanym, z jednym modelem dla każdej zmiennej. Obliczono również współczynnik korelacji Pearsona i hierarchiczną analizę regresji, aby sprawdzić, czy istnieje związek między poprawą funkcji poznawczych a poprawą jakości snu.

Wyniki i wnioski

Wykryto korelację między zdolnością nazywania a wydajnością snu grupy eksperymentalnej, jej czasem przebudzenia od początku snu i liczbą wybudzeń. Całkowity czas snu był skorelowany z możliwością unikania rozproszenia. Z drugiej strony istotna była również korelacja między świadomością początku snu a analizą wzrokową. W przypadku grupy kontrolnej wykryto ujemną korelację między czasem zasypiania a pamięcią roboczą, pamięcią wzrokową i pamięcią w ogóle. Pozostałe zdolności poznawcze nie wykazały istotnej korelacji z parametrami snu.

Krótko mówiąc, można wyciągnąć wniosek, że trening poznawczy CogniFit może poprawić początek i utrzymanie snu, a także zdolności poznawcze. Ten rodzaj terapii może być alternatywą lub dobrym uzupełnieniem obecnych terapii lekowych w leczeniu bezsenności.