CogniFit - Απώλεια μνήμης

Ο εγκέφαλος μας χρησιμοποιεί διαφορετικές δομές για να συνεργαστεί με διάφορους τύπους μνήμης. Οι δύο κύριοι τύποι μνήμης είναι: η βραχυπρόθεσμη μνήμη και η μακροπρόθεσμη μνήμη. Παρόλο που μπορούν να δώσουν δυσλειτουργίες, ή απώλεια μνήμης και οι δύο, θα επικεντρωθούμε στη μακροπρόθεσμη μνήμη.

• Η βραχυπρόθεσμη μνήμη κατέχει περιορισμένες πληροφορίες για ένα μικρό χρονικό διάστημα, επιμηκύνοντας τι αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας, ώστε να μπορούμε να το αναλύσουμε.
• Η μακροπρόθεσμη μνήμη αποθηκεύει για μεγάλο χρονικό διάστημα πολλές σύνθετες πληροφορίες. Αυτό είναι αυτό που συνηθίζουμε ευρέως να αντιλαμβανόμαστε ως "μνήμη". Με τη σειρά τους, υπάρχουν δύο τύποι της βραχυπρόθεσμης μνήμης : η μη-δηλωτική μνήμη ή σιωπηρή (ποδηλασία, οδήγηση) και η δηλωτική μνήμη ή ρητή, χρησιμοποιείται για να θυμηθούμε τις προσωπικές εμπειρίες και τις γνώσεις μας για τον κόσμο (πως ονομάζεται μια οικογένεια, που άφησα τα κλειδιά, ποιος κυβερνά τη χώρα μου, τι συνέβη πριν από πέντε λεπτά ή πριν από πέντε μήνες).

Τι είναι η απώλεια της μνήμης και τα συμπτώματα

Όταν ξεχνάμε κάτι, το συνηθισμένο δεν είναι να "'έχουμε χάσει" την ίδια τη μνήμη, αλλά ότι ο εγκέφαλός μας ''δεν μπορεί να βρει το δρόμο" για να θυμηθεί αυτό που προσπαθήσουμε να βρούμε. Οι "παθολογικές" παραλήψεις ονομάζονται αμνησία. Μερικά συμπτώματα της απώλειας μνήμης μπορεί να είναι:

• Η απώλεια προσωπικών αντικειμένων συχνά.
• Πρόβλημα στην εύρεση των σωστών λέξεων.
• Κάνει τις ίδιες ερωτήσεις σε μια συζήτηση, ή λέει την ίδια ιστορία πολλές φορές.
• Δεν θυμάται αν έκανε κάτι, όπως η λήψη ενός φαρμάκου.
• Αποπροσανατολίζεται ή χάνεται σε γνωστά μέρη.
• Συγχέει έτος ή ημέρα της εβδομάδας.
• Έχει πρόβλημα να θυμάται ραντεβού ή εκδηλώσεις.
• Έχει προβλήματα ακολουθώντας τις οδηγίες ή τη λήψη αποφάσεων.

Τύποι απώλεια μνήμης: Προσωρινή και Μόνιμη

Oι απώλειες μνήμης μπορεί να εμφανιστούν με δύο τρόπους: προσωρινή και μόνιμη.

• Η προσωρινή απώλεια μνήμης είναι να ξεχνάμε μία πληροφορία που, μετά από μια περίοδο αμνησίας, επιστρέφει στην μνήμη μας. Αν δεν είμαστε σε θέση να θυμηθούμε το όνομα, αλλά το θυμόμαστε μια ώρα αργότερα, ή αν δεν είμαστε σε θέση μόλις ξυπνάμε να θυμόμαστε τι συνέβη το προηγούμενο βράδυ μετά την κατανάλωση πολύ αλκοόλ, είναι προσωρινή απώλεια μνήμης.
• Η μόνιμη απώλεια μνήμης είναι οι πληροφορίες που χάνουμε και δεν είμαστε σε θέση να ανακάμψουμε. Εάν δεν είμαστε σε θέση να θυμηθούμε, αν και μας το θυμίζει κάποιος άλλος, που αφήσαμε τα κλειδιά του σπιτιού ή ξεχνάμε ότι ήρθε ο αδελφός μας να μας επισκεφθεί το προηγούμενο βράδυ, θα είχαμε μια μόνιμη απώλεια μνήμης.

Αιτίες απώλειας μνήμης: ιατρικά, συναισθηματικά προβλήματα και η ηλικία

Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορούν να οδηγήσουν σε ακούσια απώλεια μνήμης και σε νέους και ηλικιωμένους.

• Η απώλεια μνήμης λόγω της υγείας που στις περισσότερες περιπτώσεις μπορεί να αντιμετωπιστεί : Οι παρενέργειες κάποιων φαρμάκων, μία κακή διατροφή ελλιπής σε βιταμίνες Β6, Β9 και Β12 μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια παροδικής μνήμης, η κατάχρηση αλκοόλ, τα προβλήματα θυρεοειδούς, η νεφρική ή ηπατική νόσο, η έλλειψη οξυγόνου στον εγκέφαλο (όπως στο εγκεφαλικό επεισόδιο), οι κρανιοεγκεφαλικές διαταραχές (τραύματα στο κεφάλι) , οι θεραπείες για τον καρκίνο (χημειοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία), όγκοι ή λοιμώξεις του εγκεφάλου, συναισθηματικά προβλήματα (όπως η κατάθλιψη) και το άγχος (όπως μετα-τραυματικό στρες).
• Απώλεια μνήμης από το στρες, το άγχος ή άλλα ψυχολογικά προβλήματα : Επιπλέον, το στρες, το άγχος και κάποιες συνέπειες των συναισθημάτων όπως ο θυμός μπορεί να προκαλέσουν αμνησία. Αν έχουμε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, το στρες μπορεί να μας προκαλέσει να χάσουμε τις αναμνήσεις του τι συνέβη εκείνο το πρωί. Αλλά, σε γενικές γραμμές, αυτές οι λησμονήσεις συμβαίνουν γιατί επικεντρώνουμε την προσοχή μας σε απειλητικά ερεθίσματα, και δεν δίνουμε σημασία σε ό,τι μας περιβάλλει. Έτσι, μπορούμε να θυμηθούμε καλά τι μας προκάλεσε αυτά τα τόσο έντονα συναισθήματα, αλλά τίποτα περισσότερο από αυτό που συνέβη κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου. Είναι η περίπτωση της διαταραχής μετα-τραυματικού στρες και ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής. Και στις δύο διαταραχές, το άτομο επικεντρώνεται τόσο σε ένα οδυνηρό επεισόδιο ή σε μια εμμονή, που θα καταλήξει να μην θυμάται τίποτα, εκτός από αυτό που τον κατακλύζει.
• Απώλεια μνήμης από την ηλικία και την φυσιολογική γήρανση : Αν και η λήθη και οι διαταραχές της μνήμης δεν είναι αποκλειστικά διαταραχές των ηλικιωμένων, είναι αλήθεια ότι είναι ο πιο επιρρεπής πληθυσμός σε τέτοια προβλήματα. Με την ηλικία, η ικανότητα μάθησης και η ποιότητα της μνήμης μπορεί να επιδεινωθεί ακόμη και χωρίς την παρουσία οποιασδήποτε παθολογίας. Ωστόσο, όταν αυτά τα προβλήματα γίνονται όλο και πιο σοβαρά από ό,τι συνήθως, μπορούμε να μιλήσουμε για μια ήπια γνωστική εξασθένηση ή, πιο σοβαρά, για άνοια.
• Απώλεια μνήμης που προκύπτει από συναισθηματικά προβλήματα σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας: Είναι κοινό ότι οι ηλικιωμένοι αισθάνονται μόνοι για το γεγονός ότι έχασαν τους αγαπημένους τους, ή δεν αισθάνονται χρήσιμοι όταν σταματάνε να δουλεύουν. Με τις αλλαγές αυτές είναι φυσιολογικό ορισμένοι από τους ηλικιωμένους να πάσχουν από συναισθηματικές διαταραχές όπως η κατάθλιψη. Οι καταθλιπτικοί ηλικιωμένοι μπορούν να αυξήσουν τη λήθη τους και να συγχέουν τα συμπτώματά τους με το Αλτσχάιμερ ή με άλλο πρόβλημα μνήμης. Η κατάθλιψη μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα μνήμης, τόσο σε μεγαλύτερα όσο και σε νεότερα άτομα, αλλά στους ηλικιωμένους, είναι απαραίτητη για μια σωστή διαφορική διάγνωση για να γίνει διάκριση μεταξύ της νόσου του Alzheimer. Ωστόσο, ενώ τα προβλήματα μνήμης σε καταθλιπτικά άτομα μπορεί να μην είναι τόσο εμφανής όσο σε άλλες παθολογίες πρέπει να αντιμετωπιστούν το συντομότερο δυνατό τα συναισθηματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
• Απώλεια μνήμης από ήπια γνωστική δυσλειτουργία: Η ήπια γνωστική εξασθένηση είναι μια διαταραχή που προκαλεί απώλεια μνήμης, αλλά δεν εμποδίζει το άτομο που πάσχει να κάνει τις καθημερινές του δραστηριότητες. Ορισμένες μελέτες επισημαίνουν ότι η ήπια νοητική εξασθένηση μπορεί να αποτελεί πρώιμη ένδειξη άνοιας Αλτσχάιμερ, αν και δεν καταλήγουν όλες οι περιπτώσεις ήπιας γνωστικής εξασθένησης στη νόσο Alzheimer.
• Απώλεια μνήμης λόγω άνοιας είναι ένα από τα πιο σημαντικά θέματα που επηρεάζουν τους ηλικιωμένους, αν και δεν είναι μια φυσιολογική συνέπεια της γήρανσης του πληθυσμού. Βρίσκεται συνήθως στην χρόνια εμφάνιση γνωστικών προβλημάτων, όπως τα προβλήματα μνήμης, ομιλίας, συμπεριφοράς, κ.λπ. Υπάρχουν διάφορα είδη άνοιας αλλά η πιο κοινή άνοια είναι η νόσος Alzheimer.
• Απώλεια μνήμης που προκαλείται από τη νόσο του Αλτσχάιμερ Σε αυτήν την ασθένεια, κάποιες πρωτεΐνες που ονομάζονται "βήτα-αμυλοειδείς" συσσωρεύονται στους νευρώνες σχηματίζοντας γεροντικές πλάκες, μέχρι τελικά να ακρωτηριάσουν αυτούς τους νευρώνες. Αυτό οδηγεί σε μια προοδευτική και σοβαρή διαταραχή της μνήμης, προβλήματα με τον προσανατολισμό (είναι εύκολο να μην ξέρουν πού είναι ή τι ημέρα), κατά τον υπολογισμό και, σε γενικές γραμμές, να εκτελούν τις καθημερινές τους δραστηριότητες. Η σοβαρότητα της νόσου ποικίλλει ανάλογα με το στάδιο στο οποίο βρίσκεται. Σε ένα ήπιο στάδιο, το άτομο με νόσο Alzheimer μπορεί να παρουσιάζει σημαντικές παραλείψεις, να χάνεται σε γνωστά μέρη, να δείχνει αποκομμένος από τις δραστηριότητες και τις συζητήσεις, μπορεί να έχει πρόβλημα να γνωρίζει ποια ημερομηνία είναι, να εμφανίσει συμπτώματα κατάθλιψης και εχθρότητας. Σε ένα μέτριο στάδιο, η λήθη είναι πιο σημαντική, αφού μπορεί να ξεχάσει τα ονόματα ή τα πράγματα που έχουν συμβεί πριν από λίγα λεπτά, δυσκολεύεται να κάνει τα ψώνια ή το μαγείρεμα, μπορεί να παραμελεί την προσωπική του υγιεινή, έχει προβλήματα ομιλίας ή δείχνει επιθετικότητα, τείνει να χάνεται και, τέλος, καθίσταται ανέφικτο να περνά μέρα με τη μέρα χωρίς εξωτερική βοήθεια. Σε προχωρημένο στάδιο, μπορεί να έχει πρόβλημα να τρώει ή να κατανοεί οτιδήποτε, δεν αναγνωρίζει τους συγγενείς και τους φίλους, φθάνοντας στο σημείο να δείχνει ανάρμοστη συμπεριφορά σε δημόσιο χώρο. Σε αυτό το στάδιο, το άτομο γίνεται απόλυτα εξαρτημένο.

Πρόληψη της απώλειας μνήμης

Οι παράγοντες που έχουν φανεί πιο αποτελεσματικοί στην πρόληψη ή την επιβράδυνση της εξέλιξης της νόσου του Alzheimer ή άλλα προβλήματα μνήμης είναι: επαρκής ύπνος ,μία καλή διατροφή , η σωματική άσκηση, η ενεργή κοινωνική ζωή και οι γνωστικές δραστηριότητες . Ο εγκέφαλος λειτουργεί παρόμοια με τους μυς μας, γι 'αυτό, όσο περισσότερο το χρησιμοποιούμε, τόσο σε καλύτερη κατάσταση θα είναι. Εάν, ωστόσο, δεν τρέφεται καλά το μυαλό μας, δεν το οξυγονώνουμε κατάλληλα κατά την άσκηση και δεν χρησιμοποιούμε τις κοινωνικές και γνωστικές μας ικανότητες, θα έχει την τάση να ατροφήσει. Για το λόγο αυτό, μία ενεργής και υγιής ζωή μπορεί να είναι πολύ επωφελής για τη μνήμη μας. Στο Cognifit έχουμε ένα ευρύ φάσμα από επιστημονικά επικυρωμένες δραστηριότητες για να διατηρήσετε ενεργό το μυαλό σας και να εκπαιδεύσετε τις γνωστικές δεξιότητες σας. Επιπλέον, η γνωστική δραστηριότητα όχι μόνο ενισχύει τη μνήμη σε ενήλικες και άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, αλλά μπορεί επίσης να βοηθήσει στην προώθηση της ανάπτυξης των πνευματικών ικανοτήτων στα παιδιά και τους νέους.

Μέσω της Γνωστικής Διέγερσης αναζητείται η τόνωση, η προπόνηση και η ενίσχυση των διάφορων νοητικών ικανοτήτων των ανθρώπων, όπως η προσοχή, η αντίληψη, η μνήμη, η γλώσσα και οι εκτελεστικές λειτουργίες. Είναι ακριβώς αυτές οι δεξιότητες που μπορεί να επηρεαστούν στην άνοια και σε άλλες διαταραχές που περιλαμβάνουν απώλεια μνήμης. Κατά την εκτέλεση των δραστηριοτήτων που αφορούν διαφορετικές γνωστικές ικανότητες, κάνουμε το μυαλό μας να ενισχύσει τις συνδέσεις του, δυσκολεύοντας έτσι την επιδείνωση. Ωστόσο, η νοητική διέγερση δεν είναι τυχαίες δραστηριότητες, αλλά απαιτεί κάποιες τεχνικές και μία οργάνωση ακριβείς και σχεδιασμένες ειδικά για τις ανάγκες του οργανισμού του ασθενούς.Στο Cognifit δεσμευόμαστε να προσαρμόζετε τις δραστηριότητες για να κάνετε το μεγαλύτερο μέρος της εκπαίδευσης του εγκεφάλου σας και να κάνετε πιο αποτελεσματική την πρόληψη των γνωστικών προβλημάτων.

Επιπλέον, άλλοι παράγοντες, όπως μια καλή ρουτίνα ύπνου και η συχνή ανάγνωση ωφελούν την καλή κατάσταση της μνήμης μας. Φυσικά, η απαλλαγή από τις κακές συνήθειες που σχετίζονται με την κατανάλωση αλκοόλ, καπνού ή άλλων φαρμάκων θα είναι επωφελής τόσο για τη μνήμη μας όσο και για τη γενική υγεία μας.

Πότε ζητάμε βοήθεια; Εντοπίζοντας και να αξιολογώντας τα προβλήματα μνήμης

Είναι αρκετά κοινό για τους ανθρώπους με προβλήματα μνήμης να μην έχουν επίγνωση των δικών τους προβλημάτων, έτσι ώστε συνήθως να εντοπίζεται για πρώτη φορά από τους συγγενείς τους.

Από την άλλη πλευρά, οι ανήσυχοι και καταθλιπτικοί άνθρωποι τείνουν να επικεντρώνονται περισσότερο στα λάθη τους, έτσι ώστε υπερεκτιμούν τις παραλείψεις τους, φτάνοντας να νομίζουν ότι έχουν ένα πρόβλημα μνήμης, χωρίς κατ 'ανάγκη να είναι η περίπτωση. Όποτε, αν ξεχάσουμε το όνομα ενός αντικειμένου ή προσώπου με το οποίο δεν έχουμε πολλή επαφή, αν ξεχάσουμε ό,τι είχαμε πάει σε ένα δωμάτιο, ξεχνάμε που αφήσαμε τα κλειδιά ή θα ξεχάσαμε να πάρουμε το μεσημεριανό γεύμα στη δουλειά, δεν είναι ανησυχητικό.

Ωστόσο, εάν το άτομο έχει προβλήματα διεξαγωγής των καθημερινών δραστηριοτήτων, ή αν δείχνει σύγχυση και αποπροσανατολισμό, είναι η ώρα να πάει στο γιατρό. Μπορεί να είναι πολύ ενδιαφέρον να κρατάτε ορισμένες πληροφορίες σημειωμένες, όπως πόσο καιρό συμβαίνουν οι παραλήψεις, αν έχουν χειροτερεύσει, τι είδους πράγματα και πώς όλα αυτά επηρεάζουν τόσο στο σπίτι όσο και στην κοινωνική και επαγγελματική ζωή. Είναι ο γιατρός εκείνος που πρέπει να κάνει μια ακριβή διάγνωση και αποφασίζει κατά πόσον το εν λόγω πρόσωπο έχει προβλήματα μνήμης ή όχι και, αν ναι, τι είδους πρόβλημα είναι. Σε περίπτωση αμφιβολίας, είναι πάντα καλύτερο να συμβουλευτείτε έναν ειδικό.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γνωρίζουμε είναι ότι το να έχουμε παραλείψεις, δεν σημαίνει ότι έχουμε προβλήματα μνήμης, πόσο μάλλον ότι έχουμε τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Όλοι ξεχνάμε και είναι φυσιολογικό. Ο εγκέφαλός μας πρέπει να ξεχνάει για να συμπεριλάβει σωστά νέες πληροφορίες.

Πώς θεραπεύεται ή ανακουφίζεται η απώλεια μνήμης;

Η θεραπεία της άνοιας θα πρέπει να γίνει από εστίαση διεπιστημονική. Ανάλογα με τον τύπο της άνοιας, τη φάση, όπου βρίσκεται και τις ιδιαιτερότητες του ασθενούς, μπορεί να χρειαστεί η παρέμβαση ενός νευρολόγου , ψυχίατρου, οικογενειακού γιατρού, παθολόγου, νοσοκόμας, ψυχολόγου, νευροψυχολόγου, λογοθεραπευτή, εργοθεραπευτή και φυσιοθεραπευτή.

Στην περίπτωση της νόσου του Alzheimer, ο ιατρός που μας θεραπεύει, θα σχεδιάσει τη σωστή διάγνωση και θεραπεία. Επιπλέον, θα πρέπει να την συνοδεύει με κλινικές γνωστικές ασκήσεις τόνωσης για ασθενείς με Alzheimer σε ήπια φάση. Για πιο προχωρημένα στάδια, χρησιμοποιούνται συχνά άλλες θεραπείες. Αν και η νόσος του Alzheimer επί του παρόντος δεν έχει θεραπεία, τα φάρμακα αυτά επιδιώκουν να διατηρήσουν τις επιδεινωμένες δυνατότητες με την εξέλιξη της νόσου και κάποια προβλήματα συμπεριφοράς.

Επιπλέον, η διατήρηση των δραστηριοτήτων της πρόληψης, μπορεί να βοηθήσει να επιβραδύνει την εξέλιξη της άνοιας, όταν διαγνωστεί. Συνδυάζοντας την φαρμακευτική αγωγή με σωστή διατροφή, άσκηση, σωστή κοινωνικοποίηση και γνωστική διέγερση, θα μειώσουμε τις επιπτώσεις της άνοιας στην καθημερινή ζωή του ατόμου που την έχει.

Πώς να δράσετε εάν ένα μέλος της οικογένειας έχει απώλεια μνήμης;

Εάν ανιχνεύονται αδιάγνωστα προβλήματα μνήμης σε ένα γνωστό πρόσωπο, το πρώτο βήμα είναι να τον ενθαρρύνουμε να να δει έναν ειδικό. Δεν είναι ασυνήθιστο να δείχνουν απρόθυμοι να λάβουν βοήθεια, είναι πολλοί ασθενείς που δεν γνωρίζουν τα προβλήματά τους. Για αυτό το λόγο, πρέπει να προσεγγίσουμε το θέμα με υπομονή και προσοχή .

Μόλις ο σχετικός ειδικός έχει κάνει μια διάγνωση, πρέπει να ακολουθήσετε τις οδηγίες του. Αν πρόκειται για ένα ήπιο στάδιο, θα πρέπει να βοηθήσουμε το πρόσωπο να κρατήσει τις ρουτίνες του στο σπίτι και στα κοινωνικά. Ως ένα από τα κύρια προβλήματα της νόσου του Alzheimer είναι ο χρονικός αποπροσανατολισμός, είναι βολικό να τοποθετήσετε τα ρολόγια και τα ημερολόγια σε ορατά σημεία. Παρά το γεγονός ότι η μάθηση παρεμποδίζεται από τη νόσο, συνιστάται ιδιαίτερα να συνηθίσουν στο να χρησιμοποιούν ατζέντα για να μην μειώσουν τις δραστηριότητές τους. Οι κοντινοί άνθρωποι βοηθούν στο να ακολουθήσει τις συστάσεις του γιατρού, να λαμβάνει τα χάπια σωστά και να εκτελεί τις δραστηριότητες που σχετίζονται με τη θεραπεία. Το να διαγνωστεί κάποιος με άνοια μπορεί να είναι πολύ δύσκολο και σκληρό για έναν ασθενή. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να του προσφέρεται συναισθηματική υποστήριξη από την οικογένεια για να κάνει λιγότερο οδυνηρή κατάσταση. Εάν τα συμπτώματα της κατάθλιψης εντοπιστούν, πρέπει να ενημερώσετε το γιατρό ή ψυχολόγο όσο το δυνατόν συντομότερα.

Ως συμπέρασμα:

• Η λησμονιά δεν συνεπάγεται προβλήματα μνήμης
• Θα πρέπει να γνωρίζουμε τα συμπτώματα της ήπιας γνωστικής εξασθένησης και της άνοιας όπως η νόσος Αλτσχάιμερ για να ανιχνεύσουμε όσο το δυνατόν συντομότερα και να πάμε σε έναν ειδικό. Ωστόσο, δεν είναι όλα τα προβλήματα μνήμης συνδεδεμένα με τις διαταραχές αυτές, αλλά απαιτούν ιατρική φροντίδα
• Οι επιδράσεις της ήπιας γνωστικής εξασθένησης και της άνοιας μπορούν να μειωθούν μέσω της καλής διατροφής, της άσκησης, της επαρκή ανάπαυσης, της κοινωνικοποίησης και της γνωστικής διέγερσης.