CogniFit - Ο ανθρώπινος εγκέφαλος

Τι είναι ο εγκέφαλος;

Ο εγκέφαλος μπορεί να οριστεί ως ένα πολύπλοκο όργανο το οποίο βρίσκεται μέσα στο κρανίο και ρυθμίζει τις δραστηριότητες του νευρικού συστήματος. Αποτελεί μέρος του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (ΚΝΣ) και αποτελεί το πιο ογκώδες και γνωστό τμήμα του εγκεφάλου. Βρίσκεται στο μπροστινό και ανώτερο τμήμα της κρανιακής κοιλότητας και υπάρχει σε όλα τα σπονδυλωτά όντα. Μέσα στο κρανίο, ο εγκέφαλος πλέει σε ένα διαυγές υγρό που ονομάζεται εγκεφαλονωτιαίο υγρό, το οποίο επιτελεί λειτουργίες προστασίας,τόσο φυσικές όσο και ανοσολογικές.

Είναι ο εγκέφαλος μυς; Συχνά λέγεται ότι το μυαλό πρέπει να εξασκείται όπως ένας μυς γιατί αλλιώς αυτό ατροφεί, ωστόσο στην πραγματικότητα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι ο εγκέφαλος δεν είναι μυς. Δεν αποτελείται από μυοκύτταρα, δηλαδή μυϊκά κύτταρα, αλλά αποτελείται από εκατομμύρια νευρώνες που ενώ συνδέονται με άξονες και δενδρίτες, μπορούν να ρυθμίσουν όλοι και κάθε ένας από τις λειτουργίες του εγκεφάλου, του σώματος και του μυαλού: Από την αναπνοή, περνώντας στην τροφή ή στον ύπνο, μέχρι την ικανότητα να συλλογιζόμαστε, να ερωτευόμαστε ή να διαφωνούμε με κάποιον. Όλα αυτά περνάνε από τον έλεγχο του εγκεφάλου, αποτελώντας μόνο ένα μέρος των λειτουργιών του εγκεφάλου.

Σε τί χρησιμεύει το μυαλό; Λειτουργίες του εγκεφάλου.

Ως βασικότατο τμήμα του εγκεφάλου και του ΚΝΣ, οι λειτουργίες του εγκεφάλου θα μπορούσαν να συνοψιστούν στον έλεγχο και τη ρύθμιση των περισσότερων λειτουργιών του σώματος και του νου. Ο εγκέφαλος είναι υπεύθυνος για ζωτικές λειτουργίες, όπως η αναπνοή ή η λειτουργία των καρδιακών παλμών, ο ύπνος, η πείνα ή η δίψα, μέχρι και ανώτερες λειτουργίες, όπως η λογική, η μνήμη, η προσοχή (Corbetta & Shulman, 2002), ο έλεγχος των συναισθημάτων και της συμπεριφοράς...

Ό,τι συμβαίνει στη ζωή μας, όσο είμαστε ξύπνιοι ή κοιμόμαστε, είτε δηλαδή αναπνέουμε ή καταπίνουμε, βλέπουμε, ακούμε, αγγίζουμε ή γευόμαστε κάτι, διαβάζουμε ή γράφουμε, τραγουδάμε ή χορεύουμε, σκεφτόμαστε σιωπηλά ή δυνατά, αγαπάμε ή μισούμε, περπατάμε ή τρέχουμε, προσχεδιάζουμε ή ενεργούμε αυθόρμητα, φανταζόμαστε ή δημιουργούμε, κλπ... ρυθμίζεται από τον εγκέφαλό μας. Μερικές από τις σημαντικότερες λειτουργίες του εγκεφάλου είναι:

• Ο έλεγχος ζωτικών λειτουργιών: Όπως ο έλεγχος της θερμοκρασίας, της αρτηριακής πίεσης, του καρδιακού ρυθμού, της αναπνοής, του ύπνου, του φαγητού...
• Λήψη, επεξεργασία, ενσωμάτωση και ερμηνεία όλων των πληροφοριών που λαμβάνει από τις αισθήσεις: Την όραση, την ακοή, τη γεύση και την οσμή.
• Έλεγχος των κινήσεων που κάνουμε και της στάσης του σώματος: Περπάτημα, τρέξιμο, ομιλία, ορθοστασία.
• Ευθύνη για τα συναισθήματά και τη συμπεριφορά μας.
• Μας επιτρέπει να σκεφτόμαστε, να συλλογιζόμαστε, να νιώθουμε, να υπάρχουμε...
• Ελέγχει τις ανώτερες νοητικές λειτουργίες: Τη μνήμη, τη μάθηση, την αντίληψη, τις εκτελεστικές λειτουργίες... (Miller, 2000; Miller & Cohen, 2001).

“Οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν ότι ο εγκέφαλος είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για τις χαρές, τις απολαύσεις, το γέλιο και τη διασκέδαση, τη θλίψη, την απόγνωση και τον θρήνο. Και χάρη στον εγκέφαλο, ειδικά, έχουμε αποκτήσει τη σοφία και τη γνώση και βλέπουμε, ακούμε και γνωρίζουμε τι είναι αηδιαστικό και τι είναι όμορφο, τι είναι κακό και τι είναι καλό, τι είναι γλυκό και τι άγευστο... Και χάρη σε αυτό το όργανο τρελαινόμαστε και παραληρούμε και οι φόβοι και οι τρόμοι μας επιτίθενται... Πρέπει να ανεχόμαστε όλα αυτά, όταν ο εγκέφαλος δεν είναι υγιής ... Και υπό αυτή την έννοια είμαι της γνώμης ότι η εσωτερική άσκηση του ανθρώπου είναι η μεγαλύτερη δύναμη " Ιπποκράτης (s.IV aC) Περί ιερής νόσου.

Αν και ακόμα δεν είχε ξεκάθαρο τι είναι πραγματικά ο εγκέφαλος, ο Ιπποκράτης ήδη αντιλαμβανόταν ότι, ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι από τις πιο πολύπλοκες, αινιγματικές και ταυτόχρονα τέλειες δημιουργίες στο σύμπαν. Στην εποχή του, ο Ιπποκράτης και οι σύγχρονοί του δεν μπορούσαν να φανταστούν όλα αυτά που θα καταφέρναμε να μάθουμε για τον εγκέφαλο. Χάρη στις τεχνολογικές προόδους στη νευροαπεικόνιση και στον τομέα της ιατρικής, της βιολογίας, της ψυχολογίας και της νευροεπιστήμης γενικά έχουμε καταφέρει να αποκρυπτογραφήσουμε μεγάλα μυστήρια σε ό,τι αφορά την ανατομία και τη λειτουργία τους. Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν πολλοί άγνωστοι παράγοντες και αμφιβολίες που πρέπει να επιλυθούν σχετικά με αυτό το όργανο.

Τμήματα του εγκεφάλου

Όλα τα σπονδυλωτά ζώα έχουν εγκέφαλο, αν και το μέγεθος, η μορφή και ορισμένα χαρακτηριστικά μπορεί να διαφέρουν αρκετά από το ένα είδος στο άλλο. Παραπάνω παρουσιάζεται ο ανθρώπινος εγκέφαλος που αποτελείται από τα ακόλουθα μέρη:

• Ο εγκέφαλος , αποτελείται από φλοιώδεις και υποφλοιώδεις δομές (που είναι κρυμμένες κάτω από τον εγκεφαλικό φλοιό. Οι φλοιώδεις δομές ή εγκεφαλικός φλοιός διαιρούνται σε διαφορετικούς λοβούς: τον μετωπιαίο λοβό (Α), το βρεγματικό (Β), τον κροταφικό φλοιό (C), τον ινιακός (D), το χρονικό και το νησιωτικό φλοιό (αυτά τα δύο είναι κρυμμένες στην εικόνα). Επιπλέον, αυτοί οι λοβοί χωρίζονται στη μέση σε δύο ημισφαίρια: το δεξί και το αριστερό. Οι υποφλοιώδεις δομές αναφέρονται σε εκείνες που είναι κάτω από τον εγκεφαλικό φλοιό, όπως ο μεσολόβιος (1) που συνδέει τα δύο ημισφαίρια, ο θάλαμος (2), τα βασικά γάγγλια, η αμυγδαλή, και τα θηλαστικά σώματα (6). Ο εγκέφαλος είναι υπεύθυνος για την ενσωμάτωση όλων των πληροφοριών που λαμβάνονται από τα αισθητήρια όργανα και οργανώνουν μια απάντηση. Ελέγχει τις κινητικές λειτουργίες, τις συναισθηματικές και όλες τις ανώτερες γνωστικές λειτουργίες: τον συλλογισμό, την συναισθηματική έκφραση, τη μνήμη (Squire, 1992), τη μάθηση...
• Παρεγκεφαλίτιδα (10): Είναι το δεύτερο μεγαλύτερο όργανο του εγκεφάλου. Εμπλέκεται στον ορθοστατικό έλεγχο και την κυκλοφορία κυρίως, αλλά εκτελεί επίσης ορισμένες γνωστικές λειτουργίες. Υποθάλαμος (4), υπόφυση (5) και επίφυση (11): Ο υποθάλαμος επικοινωνεί με την υπόφυση και την επίφυση μέσω της απελευθέρωσης ορμόνων για τη ρύθμιση σπλαχνικών λειτουργιών, όπως η ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος και βασικές συμπεριφορές όπως η διατροφή, η σεξουαλική απόκριση, η αναζήτηση της ευχαρίστησης, η επιθετική απόκριση...Η επίφυση παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στον συγχρονισμό της απελευθέρωσης της ορμόνης μελατονίνης και στη ρύθμιση του ύπνου/εγρήγορσης, για το οποίο συντονίζεται με το οπτικό χίασμα (3).
• Το εγκεφαλικό στέλεχος: αποτελείται από το άνω άκρο του νωτιαίου μυελού (9). Αποτελείται από τη σπονδυλική στήλη (8), την προεξοχή (7) και τον μεσεγκέφαλο. Το εγκεφαλικό στέλεχος ελέγχει τις αυτόματες λειτουργίες, όπως η πίεση του αίματος ή ο καρδιακός ρυθμός, τις κινήσεις των άκρων και τις σπλαχνικές λειτουργίες, όπως η πέψη ή η ούρηση.

Χαρακτηριστικά του ανθρώπινου εγκεφάλου

Πόσο βαρύς είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος; τι μέγεθος έχει; Πόσους νευρώνες έχει;

• Στον ανθρώπινο εγκέφαλο, ο εγκεφαλικός φλοιός είναι ένας από τους πιο προηγμένους και πολύπλοκους που υπάρχουν. Όχι μόνο έχει το μεγαλύτερο μέγεθος από άλλα είδη, αλλά επίσης τυλίγεται και διπλώνει γύρω από τον εαυτό του περισσότερες φορές (γνωστός ως δείκτης περιστροφής), σχηματίζοντας περικυκλώσεις και αύλακες που δίνουν αυτήν την τόσο χαρακτηριστική τσαλακωμένη εμφάνιση.
• Ο ανθρώπινος εγκέφαλος ζυγίζει περίπου 1.4-1-5 κιλά και ο όγκος του είναι περίπου 1130 cm³ στις γυναίκες και 1260 cm³ στους άνδρες.
• Ο εγκέφαλος (και ο νωτιαίος μυελός) καλύπτονται από μεμβράνες, που ονομάζεται μήνιγγες, οι οποίες το προστατεύουν από χτυπήματα στο κρανίο.
• Για μεγαλύτερη προστασία, ο εγκέφαλος «επιπλέει» στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό.
• Εκτιμάται ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος αποτελείται από περισσότερα από 100 δισεκατομμύρια νευρικά κύτταρα, νευρογλοιακά κύτταρα και νευρώνες ως επί το πλείστον.

ΟΙ ΝΕΥΡΩΝΕΣ: Είναι εξειδικευμένα κύτταρα για τη λήψη, την επεξεργασία και την μετάδοση πληροφοριών, σε μεσοκυτταρικά και ενδοκυτταρικά επίπεδα. Το κάνουν αυτό μέσω ηλεκτροχημικών σημάτων (νευρικές ωθήσεις) που ονομάζονται δυναμικό δράσης. Δομικά, οι νευρώνες έχουν τα ίδια κυτταροπλασματικά στοιχεία και τις ίδιες γενετικές πληροφορίες όπως τα άλλα κύτταρα του οργανισμού. Ακόμα και έτσι, είναι κύτταρα με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Οι νευρώνες σχηματίζονται από τρία μέρη:

• Σώμα (6): είναι το κύριο τμήμα του κυττάρου, που περιέχει τον πυρήνα (με το DNA), το ενδοπλασματικό δίκτυο, τα ριβοσώματα (παράγουν πρωτεΐνες) και τα μιτοχόνδρια (παράγουν ενέργεια). Στο σώμα πραγματοποιούνται οι περισσότερες μεταβολικές λειτουργίες του κυττάρου. Γι' αυτό, το σώμα είναι απαραίτητο για την επιβίωση του νευρωνικού κυττάρου.
• Άξονες (3): είναι μια επέκταση που βγαίνει από το κυτταρικό σώμα. Είναι σαν ένα είδος "καλωδίου", στο τέλος του οποίου υπάρχουν τα τερματικά κουμπιά (2) που είναι τα σημεία όπου πραγματοποιείται η σύναψη (5), δηλαδή, η μετάδοση των πληροφοριών από τον έναν νευρώνα (προσυναπτικό στοιχείο) στον άλλο (μετασυναπτικό στοιχείο). Το μήκος των αξόνων μπορεί να ποικίλει σημαντικά από νευρώνα σε νευρώνα: υπάρχουν από πολύ μικρούς (μικρότεροι από 1 mm) μέχρι και μακρύτερους (πάνω από ένα μέτρο, οι οποίοι είναι συνήθως περιφερειακά νεύρα όπως αυτά των κινητικών νευρώνων). Μερικοί άξονες, ιδιαίτερα εκείνοι των κινητικών και αισθητικών νευρώνων, καλύπτονται από ένα στρώμα μυελίνης (4), το οποίο επισπεύδει και διευκολύνει τη μετάδοση των πληροφοριών. Όσο περισσότερη μυελίνη περιέχει ο άξονας, τόσο πιο αποτελεσματική θα είναι η μετάδοση στο νευρικό ερέθισμα. Οι νευρώνες που έχουν περισσότερη μυελίνη είναι πιο απομακρυσμένοι (αισθητικοί και κινητικοί νευρώνες) όπου οι πληροφορίες πρέπει να ταξιδέψουν μεγαλύτερες διαδρομές.
• Δενδρίτες (1): είναι κάποιες νευρικές απολήξεις που βγαίνουν από το κυτταρικό σώμα και διακλαδίζονται με τη μορφή ενός δέντρου. Οι δενδρίτες είναι το κύριο συστατικό της λήψης πληροφοριών (μετασυναπτικό στοιχείο) και είναι αυτοί που επιτρέπουν την επικοινωνία μεταξύ δύο νευρώνων.

Επίσης, ακούμε συχνά για τη φαιά ουσία και τη λευκή ουσία του εγκεφάλου, που αναφέρονται σε δύο διαφορετικά μέρη του εγκεφάλου:

• Η φαιά ουσία του εγκεφάλου αντιστοιχεί κυρίως στο σώμα και τους δενδρίτες των νευρώνων.
• Η λευκή ουσία είναι η περιοχή όπου κυριαρχούν οι άξονες των νευρώνων. Αυτό το χρώμα είναι πιο λευκό εξαιτίας της επίστρωσης της μυελίνης που έχουν οι περισσότεροι.

ΤΑ ΝΕΥΡΟΓΛΟΙΑΚΑ ΚΥΤΤΑΡΑ: Είναι ο τύπος του κυττάρου που βρίσκεται σε αφθονία στο ΚΝΣ. Έχουν την ικανότητα να διαιρούνται στον ενήλικα εγκέφαλο (νευρογένεση) και η παρουσία τους είναι απαραίτητη για τη σωστή λειτουργία του εγκεφάλου. Αποτελούν την κύρια δομική υποστήριξη για τους νευρώνες: επενδύουν τους άξονές τους με μυελίνη για μία καλύτερη συναπτική διαβίβαση, παίζουν ρόλο στην διατροφική συνεισφορά του κυττάρου, εμπλέκονται στους μηχανισμούς της νευρικής αναγέννησης και αποκατάστασης, στους μηχανισμούς της ανοσοποίησης, στη διατήρηση του αιματοεγκεφαλικού φραγμού, κλπ. Όπως έχει αναφερθεί, υπάρχουν διάφοροι τύποι νευρογλοιακών κυττάρων στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα, όπως τα αστροκύτταρα, τα ολιγοδενδροκύτταρα και τα μικρογλοία. Στο Περιφερικό Νευρικό Σύστημα τα κύτταρα Schwann, τα δορυφορικά και τα μακροφάγα.

Πώς λειτουργεί ο εγκέφαλος;

Ο εγκέφαλος λειτουργεί μέσω της διαβίβασης των πληροφοριών μεταξύ των νευρώνων (ή άλλων κυττάρων-δεκτών ή τελεστών) μέσω ηλεκτροχημικών ερεθισμάτων. Αυτή η μετάδοση των πληροφοριών πραγματοποιείται κατά τη διάρκεια των συνάψεων. Κατά τη σύναψη οι νευρώνες και τα κύτταρα έρχονται σε επαφή και μέσω χημικών λήψεων και ηλεκτρικών ωθήσεων ανταλλάσσουν νευροδιαβιβαστές που είναι υπεύθυνοι για τη διέγερση ή την αναστολή της δράσης του άλλου κυττάρου. Μέσω των τερματικών πλήκτρων των αξόνων, ένας πρώτος νευρώνας καθιερώνει την επικοινωνία με τους δενδρίτες, το κυτταρικό σώμα ή ακόμα και έναν άλλο άξονα ενός δεύτερου νευρώνα.

Όλη αυτή η μετάδοση των πληροφοριών μέσω των νευρώνων γίνεται σε χιλιοστά του δευτερολέπτου. Παράλληλα και με τρόπο συντονισμένο γίνονται εκατοντάδες συνδέσεις που μας επιτρέπουν να αντιλαμβανόμαστε, να κατανοούμε και να ανταποκρινόμαστε επαρκώς στον κόσμο. Λαμβάνουμε χιλιάδες "inputs" (ή εισροές πληροφοριών) και δημιουργούμε χιλιάδες "outputs" (ή αποστολές πληροφοριών) σε δευτερόλεπτα. Παρά τη μεγάλη ταχύτητα που συμβαίνουν αυτές οι διαδικασίες, οι νευρώνες τις εκτελούν με μεγάλη ακρίβεια.

Η ανάπτυξη του ανθρώπινου εγκεφάλου

Πώς αναπτύσσεται ο εγκέφαλος; Για να κατανοήσουμε σωστά τι είναι ο εγκέφαλος, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε πώς σχηματίζεται. Η ανάπτυξη του ανθρώπινου εγκεφάλου ξεκινάει από το εμβρυακό στάδιο και τελειώνει στο νεανικό στάδιο.. Σε μόλις 4 εβδομάδες μετά τη σύλληψη αρχίζει να σχηματίζεται ο νευρικός σωλήνας. Αυτός ο νευρικός σωλήνας παίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του εγκεφάλου και γενικότερα στο νευρικό σύστημα, καθώς από αυτόν θα προκύψουν ο εγκέφαλος και ο νωτιαίος μυελός. Από εκεί και πέρα, αρχίζει μια ταχεία διαδικασία όπου γίνεται η διαδικασία του πολλαπλασιασμού, της μετανάστευσης και της κυτταρικής διαφοροποίησης που θα οδηγήσουν στο σχηματισμό και στην ανάπτυξη του εγκεφάλου. Οι νευρώνες δημιουργούνται στο κοιλιακό τμήμα του νευρικού σωλήνα και στη συνέχεια μεταφέρονται στον τελικό προορισμό τους στον εγκέφαλο. Μετά από αυτό, οι νευρώνες του εγκεφάλου διαφοροποιούνται και ειδικεύονται σύμφωνα με τη λειτουργία που θα έχουν στον εγκέφαλο.

Εκτιμάται ότι σε προγεννητικό στάδιο μπορούν να παραχθούν έως και 250.000 εγκεφαλικά κύτταρα ανά λεπτό. Πράγματι, τη στιγμή της γέννησης, ο εγκέφαλος του μωρού ήδη περιέχει όλα τα νευρικά κύτταρα που θα χρειαστεί. Ωστόσο, αυτά τα νευρικά κύτταρα δεν είναι ακόμα κατάλληλα συνδεδεμένα. Κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων ετών, τα νευρικά μας κύτταρα αρχίζουν να εδραιώνουν συνδέσεις σύμφωνα με τους παράγοντες που μας στέλνει το DNA μας. Ωστόσο, η αλληλεπίδραση με το περιβάλλον θα είναι καθοριστική για την επιβίωση των ήδη καθιερωμένων συνδέσεων και για τη δημιουργία νέων. Οι διαδικασίες της μυελίνωσης (διαδικασία κατά την οποία οι νευρικές ίνες επενδύονται με ένα μονωτικό στρώμα λίπους που διευκολύνει τη μεταφορά των πληροφοριών) διευκολύνουν ώστε αυτό να επιτευχθεί πιο γρήγορα και είναι υπεύθυνες για την αύξηση του μεγέθους του εγκεφάλου. Η ανάπτυξη του εγκεφάλου διαφέρει ανάλογα με την ηλικιακή κλίμακα κατά την οποία προσέχουμε:

Από 0-12 μήνες: Σε γενικές γραμμές, μπορούμε να πούμε πως τα νεογέννητα έχουν αναπτύξει μόνο το νωτιαίο μυελό και το εγκεφαλικό στέλεχος, καθώς ανταποκρίνονται μόνο σε αντανακλαστικά ερεθίσματα και στις βασικές λειτουργίες επιβίωσης, όπως τον ύπνο, το φαγητό ή το κλάμα. Καθώς σχετίζονται με το περιβάλλον τους, δημιουργούν νέες συνδέσεις και μαθαίνουν γρήγορα πράγματα, όπως να κατευθύνουν το βλέμμα, να εκτελούν πιο σύνθετες κινήσεις, να επαναλαμβάνουν σύμφωνα, να κατανοούν τη γλώσσα...

Κατά τα 3 έτη: Ο εγκέφαλός τους καταλαμβάνει ήδη σχεδόν το 80% του μεγέθους που θα έχουν ως ενήλικες. Το μεταιχμιακό σύστημα και ο εγκεφαλικός φλοιός έχουν ήδη αναπτυχθεί σημαντικά. Αυτό επιτρέπει στα παιδιά να εκφράσουν και να αναγνωρίσουν συναισθήματα, να παίξουν, να αρχίσουν να διηγούνται και να ομιλούν. Μέχρι αυτή την ηλικία, η πλαστικότητα του εγκεφάλου βρίσκεται στο μέγιστο επίπεδο σε σημείο που, αν μια περιοχή υποστεί βλάβη, πιθανώς μία άλλη θα μπορούσε να αναλάβει τις λειτουργίες της (μιας και ακόμη δεν είναι εξειδικευμένη σε όλα).

Ο εγκέφαλος δεν σταματάει να αναπτύσσεται μέχρι να περάσει το νεανικό στάδιο: Η περιοχή του εγκεφάλου που χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να ωριμάσει είναι οι προμετωπιαίοι φλοιοί. Αυτό το τμήμα του φλοιού σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με τον έλεγχο της συμπεριφοράς, της λογικής, στην επίλυση προβλημάτων, κ.λπ.

Ωστόσο, παρόλο που η ωρίμανση του εγκεφάλου σταματάει στη νεαρή ηλικία, σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου συνεχίζεται η νευρογένεση (δημιουργία νέων νευρώνων). Επιπλέον, η πλαστικότητα διατηρείται, αν και σε μικρότερο βαθμό από την παιδική ηλικία και μπορούν ακόμα να δημιουργηθούν νέες εγκεφαλικές συνδέσεις μέσω της εξάσκησης και της ενίσχυσης των νευρικών συνδέσεων. Αυτό αποτελεί τη βάση της πλαστικότητας του εγκεφάλου.

Γίνεται να προπονήσεις και να βελτιώσεις το μυαλό; Πως σε βοηθάει σε αυτό το CogniFit

Χάρη στην εγκεφαλική πλαστικότητα και την ικανότητα του εγκεφάλου μας να δημιουργεί νέες συνδέσεις και να ενισχύει παλαιές, μπορούμε να βελτιώσουμε τη γνωστική μας ικανότητα.

Παραπομπές

Corbetta, M. y Shulman, G. L. (2002). Control of goal-directed and stimulus-driven attention in the brain. Nat Rev Neurosci, 3 (3), 201-215.

Miller, E. K. (2000). The prefrontal cortex and cognitive control. Nat Rev Neurosci, 1 (1), 59-65.

Miller, E. K. y Cohen, J. D. (2001). An integrative theory of prefrontal cortex function. Annu Rev Neurosci, 24, 167-202.

Squire, L.R. (1992) Memory and the hippocampus: a synthesis from findings with rats, monkeys and humans. Psychol Rev, 99, pp.195-231.