Šta su neuroni? To su sićušne ćelije zadužene za funkcije povezane sa nervnim sistemom. U našem mozgu se nalazi na milione neurona i naučnici su izračunali da imamo oko 80 miliona kada se rodimo. Kako rastemo, ovaj broj se smanjuje. Nakon 80. godine života, procenjuje se da smo izgubili 30% neurona. Tokom života, konstantno gubimo i obnavljamo neurone. Proces regeneracije neurona stvara nove veze i ovaj proces se naziva neurogeneza. Ovaj proces omogućava rađanje novih neurona u toku nečijeg života.
Neuroni
Razlozi zbog kojih oni mogu imati duži i bolji životni vek
Neurokognitivni program za treniranje Vaših kognitivnih veština.
Onlajn platforma na kojoj možete da trenirate svoje sposobnosti i da ojačate slabije veštine.
Pogledajte svoje rezultate nakon nekoliko sesija. Prijavite se i isprobajte besplatno!
Ljudi svakodnevno obavljaju radnje koje vode do neuronskog oštećenja i samim tim, do kognitivnog oštećenja. Radnje kao što su ispijanje alkohola, pušenje, loša ishrana ili loše spavanje, ili stres uzrokuju oštećenja neurona.
Većina ljudi je čula za izreku “use it or lose it”, (koristi, ili izgubi) što se generalno odnosi na fizički fitnes, ali bi se u slučaju neurona mogao primeniti isti princip. Pogledajte u nastavku nekoliko razloga zašto je važno održavati nervne ćelije aktivnim.
- Aktivne nervne ćelije dobijaju više krvi.
Naučnicima je poznato da aktivna područja mozga koriste više energije i zbog toga zahtevaju veću količinu kiseonika i glukoze. Više krvi je usmereno u ova područja kako bi bile zadovoljene potrebe aktivnih neurona. Kada se mozak aktivira, krv teče do nervnih ćelija koje rade, i prenosi velike zalihe kiseonika. Rezultati sa magnetne rezonance se koriste da bi se izučavao tok krvi u mozak. Oni su pokazali da naše nervne ćelije, poznate i kao neuroni, su veoma zavisne od snabdevanja kiseonikom. Tako da što više vežbate svoj mozak i aktivirate svoje neurone, oni će dobijati više krvi. Sa druge strane, neaktivna nervna ćelija će dobijati sve manje i manje krvi i konačno će umreti.
- Aktivne nervne ćelije kreiraju više veza sa drugim nervnim ćelijama.
Svaka nervna ćelija se povezuje u mozgu putem brzog otpuštanja električnih impulsa. Aktivne nervne ćelije imaju tendenciju razvijanja dendrita, koji su nalik malim rukama koje se protežu da bi se povezale sa drugim ćelijama. Jedna ćelija može napraviti do 30.000 veza. Za rezultat, ona postaje deo visoko razvijene aktivne mreže neurona. Što je razvijenija neuronska mreža kojoj ćelija pripada, veće su i njene šanse za aktivaciju i opstanak.
- Aktivne nervne ćelije proizvode više supstanci za 'održavanje'.
Faktor Rasta Nerava (NGF) je protein koji se proizvodi u ciljnim ćelijama u Vašem telu. Vezuje se za neurone, označavajući ih kao drugačije i aktivne. Što češće aktivirate, izazivate i vežbate svoj mozak, više NGF-a će se stvarati.
- Aktivne nervne ćelije stimulišu preseljavanje korisnih ćelija.
Nedavna istraživanja su pokazala da se nove nervne ćelije stvaraju u posebnom području mozga koji se naziva hipokampus. Ove nervne ćelije se mogu preseliti u ona područja gde su najviše potrebne. Na primer, one bi se preselile u određeno područje nakon povrede mozga. Ove ćelije koje se mogu preseliti su sposobne da imitiraju akcije ćelija koje ih okružuju, i na taj način omogućavaju obnavljanje aktivnosti oštećenog područja.
Struktura neurona
Neuroni ima svoju strukturu čiji su glavni delovi nukleus, ćelijsko telo i dendriti. Postoji mnogo veza između neurona zahvaljujući aksonima, ili malim granama. Aksoni pomažu u stvaranju mreže čija funkcija je da prenosi poruke od neurona do neurona. Ovaj proces se naziva sinapsa, što je spajanje aksona impulsima brzine 0.001 sekunde, što znači da se može desiti oko 500 puta u sekundi.
1. Nukleus
Je centralni deo neurona. Nalazi se u ćelijskom telu i zadužen je za stvaranje energije za ćelijske funkcije.
2. Dendriti
Dendriti su “ruke neurona”, obrazuju male grane koje dolaze iz različitih delova neurona. Drugim rečima, to je telo ćelije. Ćelija je obično dosta razgranata i veličina zavisi od funkcije neurona i od toga gde se nalazi. Njhova osnovna uloga je primanje stimulusa od ostalih neurona.
3. Ćelijsko telo
Ovo je deo koji uključuje nukleus. Ovde se molekuli stvaraju i ovde se odvijaju najznačajnije aktivnosti neurona koje ga održavaju u životu, kao i briga o funkcijama nervnih ćelija.
4. Glijalne Ćelije
Neuroni su ćelije koje same mogu da obavljaju sve neophodne funkcije za njihov opstanak. Neuron je okružen drugim ćelijama koje obavljaju ove funkcije: Astrociti su uglavnom odgovorni za hranjenje, čišćenje i potporu neurona; Oligodendrociti uglavnom odgovorni za pokrivanje aksona centralnog nervnog sistema mijelinom, iako takođe obavljaju funkcije potpore i povezivanja; Mikroglijske ćelije uglavnom odgovorne za odbranu organizma, kao i za uklanjanje otpada i održavanje homeostaze; Švanove ćelije odgovorne su za pokrivanje aksona perifernog nervnog sistema mijelinom, kao što je prikazano na slici; Ependimske ćelije koje omeđavaju moždane komore, ventrikuluse i deo kičmene moždine.
5. Mijelin
Mijelin je materijal sastavljen od proteina i lipida. Može se pronaći u nervnom sistemu i oblaže neuronske aksone, u vidu debelog sloja koji ima izolacioni efekat i koji je sposoban za prenošenje nervnog impulsa. Supstanca je izgrađena od Švanovih ćelija.
6. Završetak aksona
Aksonski završetak, ili aksonsko dugme, pripada neuronu i podeljen je na završetke čija je funkcija da se povežu sa ostalim neuronima i da stvore sinapsu. Neurotransmiteri se nalaze u nervnom završetku i skladište na maloj površini, koja se zove sinaptička vezikula. Prenos ovih vezikula sa završetaka jednog neurona do dendrita drugog neurona je poznat kao sinapsa.
7. Ranvijerovo Suženje
Ranvijerovo suženje je jaz ili prostor između svakog mijelinskog omotača na akson produžecima. Ovaj prostor između je sasvim dovoljan za optimalno prenošenje impulsa i garantuje da se impuls neće izgubiti. Osnovna funkcija Ranvijerovog Suženja je olakšavanje kretanja i optimizacija trošenja energije.
8. Akson
Akson je još jedan od glavnih delova neurona. Predstavlja tanko nervno vlakno zaduženo za odašiljanje signala između neurona. Kao što je ranije pomenuto, aksoni imaju nervne završetke, presinaptičke završetke aksona. Istovremeno, aksoni u centralnom nervnom sisitemu su obloženi mijelinom.
Reference
James Siberski, Evelyn Shatil, Carol Siberski, Margie Eckroth-Bucher, Aubrey French, Sara Horton, Rachel F. Loefflad, Phillip Rouse. Computer-Based Cognitive Training for Individuals With Intellectual and Developmental Disabilities: Pilot Study - The American Journal of Alzheimer’s Disease & Other Dementias 2014; doi: 10.1177/1533317514539376
Preiss M, Shatil E, Cermakova R, Cimermannova D, Flesher I (2013) Personalized cognitive training in unipolar and bipolar disorder: a study of cognitive functioning. Frontiers in Human Neuroscience doi: 10.3389/fnhum.2013.00108.
Shatil E (2013). Does combined cognitive training and physical activity training enhance cognitive abilities more than either alone? A four-condition randomized controlled trial among healthy older adults. Front. Aging Neurosci. 5:8. doi: 10.3389/fnagi.2013.00008
Peretz C, Korczyn AD, Shatil E, Aharonson V, Birnboim S, Giladi N. - Computer-Based, Personalized Cognitive Training versus Classical Computer Games: A Randomized Double-Blind Prospective Trial of Cognitive Stimulation - Neuroepidemiology 2011; 36:91-9.
Evelyn Shatil, Jaroslava Mikulecká, Francesco Bellotti, Vladimír Burěs - Novel Television-Based Cognitive Training Improves Working Memory and Executive Function - PLoS ONE July 03, 2014. 10.1371/journal.pone.0101472
Korczyn AD, Peretz C, Aharonson V, et al. - Computer based cognitive training with CogniFit improved cognitive performance above the effect of classic computer games: prospective, randomized, double blind intervention study in the elderly. Alzheimer's & Dementia: The Journal of the Alzheimer's Association 2007; 3(3):S171.
Shatil E, Korczyn AD, Peretzc C, et al. - Improving cognitive performance in elderly subjects using computerized cognitive training - Alzheimer's & Dementia: The Journal of the Alzheimer's Association 2008; 4(4):T492.