Povezanost Uma I Mozga

Poimanje i teorije o umu su se razlikovale s obzirom na različit vremenski period nastanka, verska uverenja i kulture kao i kroz antičku i modernu filozofiju. U ranim teorijskim okvirima o umu (Platon i Aristotel i, kasnije, srednjovekovni filozofi) um je bio povezan sa dušom, na koju se posmatralo kao na besmrtnu i božansku. Većina pristupa, uključujući i moderna shvatanja, opisuje um kao misao i svest koja je vezana za iskustvo i okruženje. Um se takođe vezuje i za našu ličnost, što se može zaključiti i iz popularnih izraza kao što je na primer "dvoumiti se". Memorija, pažnja, logika, pronicljivost, rešavanje problema, sposobnost komunikacije i, u zavisnosti od teorije, emocije, i nesvesni procesi su među osnovnim karakteristikama uma.

Povezanost uma i mozga je očigledna u svim raspravama o umu, i u skorije vreme u psihijatriji i neuronauci. Kognitivna nauka i trenutno proučavaju interakciju između moždanih procesa, ponašanja i kognicije. Kognitivna neuronauka aktivno proučava kako ljudi, aktivna i razumna bića, koriste svoje mozgove za ostvarivanje svojih ciljeva i ispunjavanje svojih potreba u uslovima složenog i promenljivog okruženja. Ovo istraživanje pokazuje mnoštvo zamršenih veza između , za koju se smatra da je umna aktivnost, i okruženja i, između kognicije i akcije, za koju se smatra da je fizička aktivnost^[1]. Nedavno fMRI istraživanje ^[2] pokazuje da osnovne senzorne i motorne, kognitivne funkcije, kao i procesi višeg reda zaduženi za prepoznavanje lica i reči, kao i misli, gde se za sve navedene smatra da su umne aktivnosti, se obavljaju od strane područja u mozgu koja su posebno specijalizovana za ove procese, što sugeriše da se interakcija između mozga i uma odvija preko mehanizama u mozgu koji su posebno specijalizovani za to. Epizodično pamćenje, sposobnost da zapamtimo šta se desilo i kada, za koju se smatra da je isključivo ljudska sposobnost, je vrlo bitna mogućnost ljudskog uma. Ova oblast je bila temeljno istraživana ^[3] uz upotrebu tehnika snimanja i ova posebna područja mozga zadužena za epizodično pamćenje, područja frontalnog režnja (različita područja u odnosu na ona koja su zadužena za semantičko pamćenje) dokazano dalje povezuju mozak i um.

Povezanost mozga i uma je od posebnog značaja za oblast psihijatrije koja je dugo primenjivala pristup dihotomije između mozga i uma. Gabbard 2005, tvrdi da mozak i um nisu odvojeni entiteti već da je "um aktivnost mozga". Gabbard, 2005,^[4] ne odobrava vezivanje genetskih, medicinskih i biomedicinskih faktora za entitet mozga, i okruženje, psihoterapijske i psihosocijalne faktore za entitet uma, i zalaže se za jedinstvo i entitet um-mozak tako što naglašava zamršenu prirodu odnosa interakcije između gena i okruženja, kao i između psihosocijalnih faktora i strukture mozga. Polarizacija mozga i uma u savremenoj psihijatriji, i posledično stav da su lekovi namenjeni biloškim ili nervnim poremećajima dok je psihoterapija namenjena psihološkim ili umnim poremećajima, je, po njegovom viđenju, zabluda i usporava sprovođenje sveobuhvatnog tretmana koji su bio-psihosocijalni.

U ovom kontekstu psihijatrijskog istraživanja mozga, korišćenjem tehnika snimanja mozga došlo se do dokaza da umno-povezane varijable igraju važnu ulogu u neurofiziološkim osnovama ponašanja ljudi^[5]. Do ovog zaključka se došlo na osnovu rezultata istraživanja efekata psihoterapije kod pacijenata sa opsesivno-kompulsivnim poremećajem, paničnim poremećajem ili unipolarnom velikom depresijom, koji pokazuju da su funkcije i procesi primenjeni u psihoterapiji uticali na aktivnost i plastičnost mozga. Rezultati istraživanja placebo efekta takođe dovode do istog zaključka da umno-zasnovani mentalnih procesi pokreću aktivnosti mozga^[5]. Ova istraživanja pokazuju da samo verovanje i očekivanje do kog je došlo nakon uzimanja placebo leka, je menjalo fiziološke i hemijske aktivnosti u mozgu.

Reference

^[1] Makeig S, Gramann K, Jung T, Sejnowski T J, Poizner H, Linking brain, mind and behavior. International Journal of Psychophysiology, Volume 73, Issue 2, August 2009, Pages 95-100; Neural Processes in Clinical Psychophysiology

^[2] Kanwisher N. Functional specificity in the human brain: A window into the functional architecture of the mind. PNAS, June 22, 2010 (vol. 107, no. 25, 11163-1117)

^[3] Tulving E. Episodic memory: From mind to brain. Annu. Rev. Psychol. 2002. 53:1-25

^[4] Gabbard G.O. Mind, brain, and personality disorders, American Journal of Psychiatry 2005; 162:648-655)

^[5] Beauregard M. Effect of mind on brain activity: Evidence from neuroimaging studies of psychotherapy and placebo effect. Nord J Psychiatry 2009; 63:5-16.