CogniFit - Effect van cognitieve remediatie op gang bij sedentaire senioren

Originele Naam:Effect of Cognitive Remediation on Gait in Sedentary Seniors.

Authors: Joe Verghese1, Jeannette Mahoney1,2, Anne F. Ambrose3, Cuiling Wang4 y Roee Holtzer1,2.

• 1. Department of Neurology, Albert Einstein College of Medicine, Yeshiva University, Bronx, New York.
• 2. Ferkauf School of Psychology, Yeshiva University, Bronx, New York.
• 3. Department of Rehabilitation Medicine, Mt. Sinai Medical Center, New York.
• 4. Department of Epidemiology and Population Health, Albert Einstein College of Medicine, Yeshiva University, Bronx, New York.

Journal: Journal of Gerontoly: MEDICAL SCIENCES (2010) 65A(12): 1338-1343.

References to this article (APA style):

• Verghese, J., Mahoney, J., Ambrose, AF., Wang, C., & Holtzer, R. (2010). Effect van cognitieve sanering op gang bij sedentaire senioren. J Gerontol A Biol Sci Med Sci., 65(12), pp.1338-43.

Conclusie van de studie

CogniFit cognitieve training is in staat om de mobiliteit van sedentaire ouderen te verbeteren door middel van een 8 weken durende interventie, op 3 niet-opeenvolgende dagen per week, met twee trainingen per dag. Mobiliteit tijdens gang (verandering: 8,2 ± 11,4-1,3 ± 6,8 cm/s, p =. 10) en tijdens gang met tegelijkertijd praten (verandering: 19,9 ± 14,9-2,5 ± 20,1 cm/s, p =. 05) ten opzichte van de controlegroep.

Onderzoekssamenvatting

Mobiliteitsproblemen stijgen met de leeftijd en hebben een negatieve invloed op de levenskwaliteit van mensen. Sommige cognitieve vaardigheden zoals aandacht en uitvoerende functies zijn zeer belangrijk in het reguleren van mobiliteit. In feite is gevonden dat een storing van deze cognitieve vaardigheden nauw verwant is aan langzaam lopen en vallen bij oudere mensen. Om deze reden wordt gesteld dat cognitieve training de loopsnelheid kan verbeteren en het vallen kan verminderen bij ouderen.

Een blind gerandomiseerd controle ontwerp werd toegepast op 24 sedentaire ouderen . Geen van deze mensen oefende meer dan een keer per week en liep met een snelheid van minder dan een meter per seconde (<1m/s).> Ze werden willekeurig toegewezen aan de "wachtlijst" groep of de acht-weken CogniFit cognitieve trainingsprogramma groep. De resultaten werden verdeeld insnelheid tijdens het normale lopen en in de staat van "gelijktijdig lopen en spreken“. Het percentage mensen dat in elke groep was verbeterd, werd ook vergeleken. Deze verbetering moet bestaan uit een snelheidswijziging die groter is dan of gelijk is aan vier centimeter per seconde (≥ 4cm/s).

De resultaten toonden aan dat de cognitieve opleiding met CogniFit mobiliteit in sedentaire ouderen verbetert. Deze informatie toont het nut van het instrument van CogniFit voor de versterking en het stimuleren van cognitieve vaardigheden in verband met gang.

Context

Mobiliteitsproblemen nemen toe tijdens veroudering. Mensen met deze moeilijkheden hebben de neiging om te socialiseren voor een kortere periode van tijd, genieten een lagere kwaliteit van leven, en hebben hogere cijfers voor morbiditeit en mortaliteit. Er is voldoende wetenschappelijk bewijs over de voordelen van lichaamsbeweging, zoals wandelen, om mobiliteitsproblemen te voorkomen. Desondanks neigt de helft van de senioren ernaar om de fysieke oefeningsprogramma's af te breken in de eerste drie tot zes maanden. Dit verklaart de noodzaak om andere benaderingen te onderzoeken om de mobiliteit van deze bevolkingsgroep te verbeteren .

Het gedrag van mensen, zoals wandelen (gang), wordt gereguleerd door een reeks van cognitieve vaardigheden, zoals aandacht en uitvoerende functies. Deze stellen ons in staat ons aan te passen aan veranderende situaties, te anticiperen op de resultaten en leveren de middelen om meer dan een activiteit tegelijk uit te voeren. Dit alles is noodzakelijk voor een correcte gang. In feite worden aandachtsproblemen en met uitvoerende functies geassocieerd met vallen en een langzame gang.

Sommige studies hebben geconstateerd dat de medicijn therapie voor deze cognitieve vaardigheden een positief effect op gang heeft. Aan de andere kant is aangetoond dat cognitieve trainingsprogramma's zowel aandacht als uitvoerende functies kunnen verbeteren . Desondanks is niet onderzocht hoe cognitieve training van invloed is op gang, wat een goede aanvulling zou kunnen zijn om mobiliteitsproblemen te voorkomen.

CogniFit is een online tool van evaluatie en cognitieve training die zijn geldigheid heeft bewezen voor het meten en stimuleren verschillende cognitieve vaardigheden, zoals aandacht en uitvoerende functies. De eenvoud van het ontwerp betekent dat CogniFit kan worden gebruikt door zowel jongeren als ouderen. Om deze redenen is het de ideale tool om deze studie uit te voeren.

Daarom is het doel van deze studie om te ontdekken hoe CogniFit‘s geautomatiseerde cognitieve training van invloed kan zijn op de normale loopsnelheid en de vaardigheid om tegelijk te lopen en te praten.

Methodologie

Rekrutering en ontwerp

Voor het uitvoeren van de studie werd een gerandomiseerd blind controle ontwerp gekozen, verdeeld in twee groepen: de experimentele "cognitieve training" groep en de "wachtlijst" controlegroep.

Brieven werden aanvankelijk verstuurd naar mensen van 70 jaar of ouder om het doel van de studie uit te leggen. Hierna werden potentiële deelnemers telefonisch benaderd. Zodra de mondelinge toestemming werd gegeven, werd een kort gesprek gevoerd om te bepalen of zij aan de opnemingscriteria voor de studie voldeden. De 45 mensen die voldeden aan de studiecriteria werden uitgenodigd in het onderzoekscentrum voor meer nauwkeurige testen.

Persoonlijke testen bestond uit een cognitieve beoordeling met het MMSE (mini-mentale toestand onderzoek) en een gang beoordeling. In dit proces werden 21 deelnemers geëlimineerd vanwege het niet voldoen aan de opnemingscriteria:

• 70 jaar oud of ouder zijn.
• Beschikbaarheid en inzet om de studie te voltooien.
• Sedentair zijn (een keer per week of minder bewegen).
• Langzame gang (<1.0m>
• Afwezigheid van dementie (geen klinische diagnose van dementie, met een ≥ 5 score op telefonische screening en een ≥ 25 Score op de MMSE).
• Vermogen om zelfstandig te bewegen (lopen).
• Niet opgenomen zijn in de laatste drie maanden voor ernstige ziekte, chirurgie, en geen geschiedenis van ernstige neurologische of psychiatrische ziekte.
• Niet deelnemen aan andere studies.

De 24 mensen die voldoen aan deze criteria werden gelijkelijk verdeeld over de twee groepen op een gerandomiseerde manier. Allen gaven schriftelijk toestemming. Bovendien ontvingen zij geen financiële bijdrage maar werden voorzien van vervoer om alle sessies bij te wonen.

Experimentele groep of cognitieve training

In de experimentele groep bestond de eerste training uit aan de deelnemers de basis uitleggen van hoe de computer te gebruiken, omdat slechts 2 van de 12 mensen de computer regelmatig gebruikten. De eerste evaluatie van CogniFit, die ongeveer 45 minuten duurt, werd gestart. Deze evaluatie stelt de tool in staat om de moeilijkheidsgraad van de taken aan te passen op basis van hun zwakke of sterke punten. Geautomatiseerde trainingssessies bestonden uit twee CogniFit trainings cycli . Elke opleidingscyclus duurde 15-20 minuten en bestond uit drie taken. Ze deden cognitieve training voor 45-60 minuten, drie keer per week gedurende 8 weken (72 sessies in totaal) met ten minste een rustdag tussen elke sessie. De deelnemers bezochten 99,2% van de sessies.

Controlegroep of wachtlijst

Deelnemers aan de controlegroep kregen te horen dat ze op een wachtlijst stonden voor een toekomstige studie, ze waren niet op de hoogte van het bestaan van de experimentele groep. Zij woonden een initiële gezondheidsvoorlichting sessie bij met speciale aandacht voor de voordelen van lichaamsbeweging. Om interesse en deelname aan het experiment te handhaven, werden zij telefonisch gecontacteerd en gevraagd of zij oefenden, hoewel zij geen behandeling van huis uit ontvingen.

Gemeten variabelen:

De persoon die de vorige beoordelingen heeft ondernomen en na acht weken van cognitieve interventie wisten ze niet tot welke groep elke deelnemer behoorde. Hun gang snelheid werd gemeten met behulp van een geautomatiseerde gateway (GAITRite). Alle deelnemers werden gevraagd om een wandeling te maken op een tapijt met comfortabele schoenen en in een rustige, goed verlichte gang.

Andere variabelen:

• Aan het einde van de acht weken durende interventie werd de MMSE opnieuw toegepast.
• In de experimentele groep werd ook de verwerkingssnelheid gemeten om het leereffect en de overdracht van de getrainde cognitieve processen te meten.
• De zelf-rapportages van de deelnemers over de aanwezigheid van relevante ziekten werden gebruikt om een morbiditeitspercentage te berekenen.
• Ten slotte kregen alle deelnemers een fysieke activiteit quiz om de hoeveelheid tijd die ze hadden besteed aan matige lichaamsbeweging in de afgelopen week te kwantificeren.

Analyse:

• Alle analyses werden uitgevoerd met SAS 9,1.
• Om demografische kenmerken en andere basislijn informatie tussen de twee groepen en binnen elke groep te vergelijken, werden de beschrijvende statistieken gebruikt.
• De verschillen tussen de gemiddelden van de gang snelheid voor en na de behandeling, zowel in normale gang en met gelijktijdig praten en lopen, werden getest met behulp van gemengde lineaire modellen.
• Een gemengd lineair model werd ook gebruikt om veranderingen in de verwerkingssnelheid van de experimentele groep na de interventie te vergelijken.
• Alle modellen werden aangepast voor leeftijd en geslacht.

Resultaten en conclusies

De studieresultaten gaven aan dat de gang snelheid van experimentele groepsdeelnemers (met cognitieve training) in beide omstandigheden (normaal lopen en lopen tijdens het praten) groter was na de interventie dan bij de initiële beoordeling. Bovendien was de gang snelheid hoger bij de deelnemers aan de experimentele groep dan in de controlegroep.

De resultaten toonden aan dat de cognitieve training met CogniFit mobiliteit in sedentaire ouderen verbetert. Dit opent een zeer belangrijke interventie mogelijkheid om mobiliteitsproblemen bij senioren te verminderen. Dit type van interventie kan helpen voorkomen van mobiliteitsproblemen, vermijden van achteruitgang in de kwaliteit van het leven van senioren die er niet in slagen om preventieve programma's uit te voeren door middel van lichaamsbeweging.