CogniFit - Perceptie

Wat is waarneming?

Waarneming is het vermogen om de informatie die onze zintuigen ontvangen, op te nemen, te verwerken en deze actief te begrijpen. Het is het cognitieve proces dat het mogelijk maakt om onze omgeving te interpreteren aan de hand van de stimuli die we ontvangen via onze zintuigen. Deze belangrijke cognitieve vaardigheid is essentieel voor ons dagelijks leven, omdat hij ons in staat stelt om onze omgeving te begrijpen. Het is mogelijk om waarneming te trainen en te verbeteren met cognitieve stimulatie. Het is een actief proces en vereist dat we informatie verwerken met "bottom-up" en "top-down" verwerking, wat inhoudt dat we niet alleen worden gedirigeerd door de stimuli die we ontvangen (passieve, bottom-up verwerking), maar dat we bepaalde stimuli die waarneming controleren, verwachten en erop anticiperen (actieve, top-down verwerking).

Typen waarneming en neuroanatomie

Waarneming is een complex proces dat ons in staat stelt om verbinding te maken met de wereld om ons heen. Traditioneel wordt waarneming onderverdeeld in vijf zintuigen:

• Visueel of visuele waarneming: het vermogen om lichtinformatie in het zichtbare spectrum die via onze ogen binnenkomt, te zien en te interpreteren. Het gebied in de hersenen dat verantwoordelijk is voor visuele waarneming is de occipitale kwab (primaire visuele cortex V1 en secundaire visuele cortex V2).
• Gehoor: het vermogen om informatie die onze oren bereikt via hoorbare golflengten door de lucht of een ander medium (geluid), te ontvangen en te interpreteren. Het hersengebied dat verantwoordleijk is voor het basisstadium van auditieve waarneming, is de temporale kwab (primaire auditieve cortex A1 en secundaire auditieve cortex A2).
• Tastzin, tast waarneming, somatosensorische of haptische waarneming : Het vermogen om informatie van druk en vibratie die we ontvangen op onze huidoppervlakte, te interpreteren. De pariëtale kwab is het hersengebied dat verantwoordelijk is voor de basale stadia van haptische waarneming (primaire somatosensorische cortex S1 en secundaire somatosensorische cortex S2).
• Reuk of olfactorische waarneming: Het vermogen om informatie te interpreteren uit chemische substanties die zijn opgelost in lucht (geur). Basale stadia van de olfactorische waarneming worden uitgevoerd door de reukkolf (primaire olfactorische cortex) en de piriforme cortex (secundaire olfactorische cortex).
• Smaak: het vermogen om informatie te interpreteren afkomstig uit chemische substanties die zijn opgelost in speeksel (smaak). De belangrijkste hersengebieden die de basale stadia controleren, zijn de primaire smaakgebieden G1 (postcentrale inferieure gyrus, pariëtale ventrale kwab, anterieure insula, fronto-pariëtale mediale operculum) en de secundaire smaakgebieden G2 (caudolaterale frontale orbitale cortex en anterieure cingulate cortex).

Fasen van waarneming

Waarneming is niet een enkel proces dat spontaan plaatsvindt. In plaats daarvan is het een serie fasen die achtereenvolgens gebeuren, opdat de juiste perceptie van stimuli kan plaatsvinden. Bijvoorbeeld, om visuele informatie waar te nemen is het niet genoeg dat licht reflecteert van een voorwerp en onze retinale receptorcellen stimuleert opdat deze informatie de juiste hersengebieden bereikt. Wil waarneming plaatsvinden, dan is dit allemaal nodig. Maar waarneming is een actief proces waarbij we informatie die naar de hersenen wordt gestuurd, moeten selecteren, organiseren en interpreteren.

• Selectie: Het aantal stimuli waaraan we dagelijks worden blootgesteld, gaat onze capaciteit te boven. Daarom moeten we de informatie die we willen waarnemen, filteren en kiezen. Deze selectie wordt gedaan door onze aandacht, ervaringen, behoeften en voorkeuren.
• Organisatie: Weten we eenmaal wat er waar is te nemen, dan moeten we de stimuli verzamelen in groepen om er betekenis aan te geven. Bij waarneming is er synergie, omdat het een algemene waarneming is van wat er wordt waargenomen en dit niet kan worden gereduceerd tot aparte stimuli eigenschappen. Volgens Gestalt principes is de organsiatie van stimuli niet willekeurig maar volgt deze specifieke criteria.
• Interpretatie: Wanneer we alle geselecteerde stimuli hebben georganiseerd, geven we ze vervolgens betekenis en voltooien zo het waarnemingsproces. Het interpretatieproces wordt gemoduleerd door onze ervaring en verwachtingen.

Voorbeelden van waarneming

• Het is belangrijk om tijdig een mogelijk waarnemingsprobleem te identificeren bij de student. Dit stelt ons in staat om de nodige maatregelen te nemen opdat er geen auditieve informatie verloren gaat (wat de professor zegt) of visuele informatie (de tekst op het bord en in boeken).
• Een correcte waarneming helpt medewerkers om hun werk efficiënt te doen. Kunstenaars zijn een duidelijk voorbeeld van het belang van waarneming in de beroepswereld. Maar iedere baan vereist in mindere of grotere mate een vorm van waarneming: vegers, taxichauffeurs, ontwerpers, politiemensen, kassiers, bouwvakkers, enz.
• Het waarnemen van verkeersborden en geluiden van je eigen auto zijn essentieel om veilig te rijden.
• Waarneming maakt het mogelijk om vooruit te komen in onze omgeving en ermee te interacteren. Boodschappen doen, een videogame spelen, koken en de was doen vereisen het gebruik van al onze zintuigen.

Agnosie en andere aandoeningen betreffende waarneming

In sommige omstandigheden reflecteert waarneming mogelijk niet de realiteit, zonder dat dit ziekelijk is. Deze "fouten" in waarneming kunnen illusies of hallucinaties zijn. Illusies verwijzen naar een foutieve interpretatie van een reële externe stimulus, terwijl hallucinaties bestaan uit een foutieve waarneming zonder de aanwezigheid van een reële externe stimulus. Deze waarnemingservaringen kunnen optreden bij bestaande pathologieën; ze worden meestal veroorzaakt door fysiologische of cognitieve eigenschappen van het systeem of veranderd bewustzijn (drugsgebruik of slaap). Een voorbeeld van illusie zijn de zogenaamde optische illusies (het op verschillende manier waarnemen van twee gelijke kleuren, het waarnemen van beweging in een statisch beeld, enz.). De meest gebruikelijke hallucinaties zijn hypnagogisch (wanneer je in slaap valt en een figuur of geluid waarneemt of het gevoel dat iemand je aanraakt), hypnopompisch (dezelfde sensaties wanneer je ontwaakt) en degene die veroorzaakt worden door consumptie van hallucinogene drugs (zoals LSD of hallucinogene paddestoelen die uitgebreidere hallucinaties veroorzaken). Niettemin kunnen illusies en hallucinaties ook pathologisch zijn, gerelateerd aan schizofrenie, psychotische episodenwaanideeën.

Waarneming kan ook worden aangetast door schade aan onze sensorische organen (bijvoorbeeld een oogbeschadiging), schade aan de paden die de sensorische informatie naar de hersenen leiden (bijvoorbeeld glaucoom) of aan de hersengebieden die verantwoordelijk zijn voor waarneming (bijvoorbeeld een beschadiging van de occipitale cortex). Een beschadiging van een van deze drie punten kan de normale waarneming van stimuli aantasten.

De meest gewone waarnemingsaandoening is . Deze aandoening betekent dat er een probleem is met het sturen en controleren van waarneming, evenals met gedrag in het algemeen. Er zijn twee typen: Perceptieve visuele agnosie (kan de onderdelen van een voorwerp zien maar is niet in staat om het voorwerp als geheel te begrijpen) en Associatieve visuele agnosie (begrijpt het voorwerp als geheel maar kan niet vaststellen welk voorwerp het is). Het is moelijk om waarneming bij deze aandoeningen te begrijpen, want alhoewel deze mensen kunnen zien, is het voor hen net alsof ze blind zijn. Er zijn ook meer specifieke aandoeningen, zoals akinetopsieachromatopsie (niet in staat zijn om kleuren te zien), prosopagnosie (onvermogen om bekende gezichten te herkennen), auditieve agnosie (onvermogen om een voorwerp te herkennen door geluid, en in geval van verbale informatie zou een persoon met agnosie niet in staat zijn om de taal als zoadnig te herkennen), amusie (onvermogen om muzikale tonen of ritmes te herkennen of reproduceren). Deze aandoeningen worden veroorzaakt door hersenletsel zoals ictus, hersentrauma of zelfs neurodegeneratieve ziekten.

Hoe kun je waarneming meten en beoordelen?

Beoordeling van waarneming kan van grote hulp zijn bij verschillende aspecten van het leven: onderwijsgebied (te weten of een student extra hulp nodig heeft om informatie in de klas waar te nemen), op klinische gebieden (te weten of een patiënt problemen zal hebben in relatie tot de omgeving) of op beroepsmatige gebieden (te weten of een medewerker hulp nodig vanwege een waarnemingsprobleem).

Door een complete neuropsychologische evaluatie kunnen we waarneming en andere cognitieve vaardigheden efficiënt en betrouwbaar meten .

CogniFit gebruikt een aantal klassieke tests als een basis voor vele van zijn taken, zoals de Stroop Test, de Test van Variabelen van Aandacht (TOVA), de Test voor geheugensimulatie (TOMM), de Continue Prestatie Test (CPT), de Hooper Visuele Organisatie Test (VOT), de NEPSY test (korkman, Kirk, Kemp, 1998). Naast waarneming, meten deze tests ook benoeming, contextueel geheugen, responstijd, werkgeheugen, acutalisering, visueel geheugen, verwerkingssnelheid, verdeelde aandacht, gerichte aandacht, hand-oogcoördinatie, shifting, remming en visuele scanning.

• Identificatie Test COM-NAM: Voorwerpen worden getoond door een beeld of een geluid. De gebruiker moet zeggen hoe het voorwerp getoond werd (beeld of geluid), de laatste keer dat het getoond werd. Als het de eerste keer is dat het getoond wordt, moet de gebruiker de corresponderende optie kiezen.
• Programmeer Test VIPER-PLAN: Beweeg de bal met zo weinig mogelijk bewegingen en zo snel mogelijk door de doolhof.
• Concentratie Test VISMEM-PLAN: Stimuli op het scherm lichten op en laten een geluid hoern in een bepaalde volgorde. Terwijl de stimuli gepresenteerd worden, moet de gebruiker goed opletten, zodat hij in staat is om deze te herhalen in dezelfde volgorde als waarin ze gepresenteerd werden.
• Onderzoek Test REST-COM: Voorwerpen verschijnen voor korte tijd. De gebruiker moet later zo snel mogelijk de optie kiezen die correspondeert met de gepresenteerde voorwerpen.
• Decodeer Test VIPER-NAM: Beelden verschijnen korte tijd op het scherm en verdwijnen daarna weer. Vier letters verschijnen daarna op het scherm, waarvan er een correspondeert met de eerste letter van het getoonde voorwerp. De gebruiker moet zo snel mogelijk de correcte letter kiezen.
• Snelheid Test REST-HECOOR: Een blauw vierkant verschijnt op het scherm. De gebruiker moet hier zo snel en zo vaak mogelijk op klikken, in het midden van het vierkant. De gebruiker moet zo vaak en zo snel mogelijk klikken binnen de beschikbare tijd. Hoe vaker hij klikt, hoe hoger de score.
• Herkenning Test WOM-REST: Een reeks van drie voorwerpen verschijnt op het scherm. De gebruiker moet de volgorde onthouden waarin ze getoond worden en later de correcte volgorde kiezen uit een selectie.
• Resolutie Test REST-SPER: Een aantal bewegende stimuli verschijnt op het scherm. De gebruiker moet zo snel mogelijk op de doelstimulus klikken, zonder op irrelevante stimuli te klikken.

Hoe kun je waarneming herstellen of verbeteren?

Iedere cognitieve vaardigheid, inclusief waarneming, kan getraind en verbeterd worden. CogniFit maakt het mogelijk om dit te doen met een professioneel instrument.

Hersenplasticiteit is de basis voor revalidatie van waarneming en andere cognitieve vaardigheden. De hersenen en hun neurale verbindingen kunnen versterkt worden door ze uit te dagen en te laten werken, dus door deze vaardigheden frequent te trainen, zullen de hersenstructuren die ermee te maken hebben sterker worden.

CogniFit is opgericht door een team van professionals op het gebied van synaptische plasticiteit en neurogenese, wat de ontwikkeling mogelijk heeft gemaakt van het individuele cognitieve stimulatieprogramma dat is afgestemd op de behoeften van elke gebruiker. Dit programma begint met een evaluatie om waarneming en andere fundamentele cognitieve vaardigheden te beoordelen. Op basis van de resultaten maakt het programma een individueel trainingsprogramma voor de gebruiker. Het programma verzamelt automatisch de gegevens uit deze initiële cognitieve beoordeling, en creëert met behulp van geavanceerde algoritmen een programma dat zorgt voor het verbeteren van de cognitieve zwakten van de gebruiker en het trainen van zijn cognitieve sterkten.

De sleutel tot het verbeteren van waarneming is adequate en consistente training. CogniFit heeft professionele beoordelings- en trainingsinstrumenten om zowel individuen als professionals te helpen deze functies te optimaliseren. Het vergt slechts 15 minuten per dag, 2- tot 3-maal per week.

Het cognitieve stimulatieprogramma van CogniFit is online beschikbaar en kan worden uitgevoerd op de meeste computers en mobiele apparaten. Het programma bestaat uit leuke, interactieve hersenspellen en aan het eind van elke trainingssessie ontvangt de gebruiker automatisch een gedetailleerde grafiek van zijn cognitieve vooruitgang.

Referencias: Evelyn Shatil, Jaroslava Mikulecká, Francesco Bellotti, Vladimír Burěs - Novel Television-Based Cognitive Training Improves Working Memory and Executive Function - PLoS ONE July 03, 2014. 10.1371/journal.pone.0101472 Korczyn AD, Peretz C, Aharonson V, et al. - Computer based cognitive training with CogniFit improved cognitive performance above the effect of classic computer games: prospective, randomized, double blind intervention study in the elderly. Alzheimer's & Dementia: The Journal of the Alzheimer's Association 2007; 3(3):S171. Peretz C, Korczyn AD, Shatil E, Aharonson V, Birnboim S, Giladi N. - Computer-Based, Personalized Cognitive Training versus Classical Computer Games: A Randomized Double-Blind Prospective Trial of Cognitive Stimulation - Neuroepidemiology 2011; 36:91-9. Korczyn AD, Peretz C, Aharonson V, et al. - Computer based cognitive training with CogniFit improved cognitive performance above the effect of classic computer games: prospective, randomized, double blind intervention study in the elderly. Alzheimer's & Dementia: The Journal of the Alzheimer's Association 2007; 3(3):S171. Shatil E, Korczyn AD, Peretzc C, et al. - Improving cognitive performance in elderly subjects using computerized cognitive training - Alzheimer's & Dementia: The Journal of the Alzheimer's Association 2008; 4(4):T492. Haimov I, Shatil E (2013) Cognitive Training Improves Sleep Quality and Cognitive Function among Older Adults with Insomnia. PLoS ONE 8(4): e61390. doi:10.1371/journal.pone.0061390 Thompson HJ, Demiris G, Rue T, Shatil E, Wilamowska K, Zaslavsky O, Reeder B. - Telemedicine Journal and E-health Date and Volume: 2011 Dec;17(10,):794-800. Epub 2011 Oct 19.